Het wilde dit jaar niet zo lukken. Het was natuurlijk te warm buiten, geen sneeuw, Fleurtje was nog steeds niet in een optimale conditie en ik eerlijk gezegd ook niet, kortom.... het kerstgevoel was ver te zoeken hier...
Natuurlijk stond de boom er wel, lag er een krans op tafel en een mooi kerststuk op het tv meubel maar het voelde zo anders dan anders.
De zondag voor Kerst hebben we, net als vorig jaar, een borrel bij mijn ouders gehad. Samen met mijn broertje en zijn gezin.
Lekkere hapjes erbij, een klein cadeautje en een kerstborrel en het was reuze gezellig. We hebben wel twee keer op het punt gestaan om weg te gaan omdat Fleurtje het gehad leek te hebben, maar die keerde steeds waardoor we toch maar bleven.
Het eindigde natuurlijk in twee groepen, de mannen achter aan tafel een potje kaarten en de dames onderuit op de bank kletsen.
Voor ons is het fijn om niet twee dagen achter elkaar ergens te zijn dus zijn we blij met een opa en oma die daar helemaal niet moeilijk over doen en waar je kan komen wanneer het jou uitkomt! Super!
Twee kerstdag zijn we naar andere oma geweest. Er waren daar pakjes onder de boom, we trekken daar altijd lootjes. Het kon Fleurtje niet zo boeien.
Ze had 's morgens enorm moeten huilen. (waarom? dat weten we natuurlijk niet :-(
en was een beetje mat en in zichzelf gekeerd. Ze heeft nog wel lekker bij nichtje Brenda op de bank gezeten, dat was heel schattig.
We hebben daar lekker gegeten en zijn op tijd weer naar huis gegaan.
Het zijn rare dagen rond Kerst en Nieuwjaar. Voor Fleur niet duidelijk, voor mij ook niet.
Snoetje gaat nog steeds niet lekker. Had ook nog een buikgriepje te pakken, lijkt af en toe pijn te hebben, bijt van frustratie op haar vinger, slaapt haast geen nacht door en moppert veel. Het is verre van optimaal....
En het valt me zwaar, zeker ook die feestdagen.
Het lijkt erop alsof ik dan extra geconfronteerd word, dat het hier allemaal niet zo vanzelfsprekend gaat.
Niet lekker ongedwongen je spullen pakken en hele dagen bij de familie zitten. Altijd denken of het goed gaat..
Onder elkaar afspraken maken wie naar huis gaat met Fleur en wie blijft, mocht het niet goed gaan.
En als je dan thuis komt, niet lekker neerploffen en uitbuiken bij een kerstfilm maar een grietje verzorgen en naar bed brengen, wat dan toch al met al een uurtje duurt....
(en ik weet het wel, ouders die hun kindje verloren zijn doen er een moord voor, om het op deze manier te kunnen doen...)
En als je dan thuis komt, niet lekker neerploffen en uitbuiken bij een kerstfilm maar een grietje verzorgen en naar bed brengen, wat dan toch al met al een uurtje duurt....
(en ik weet het wel, ouders die hun kindje verloren zijn doen er een moord voor, om het op deze manier te kunnen doen...)
Oeps, het lijkt erop alsof ik zwelg in zelfmedelijden....
dat is nou ook niet de bedoeling maar goed, dit is mijn blog.... mijn gevoel, mijn manier van verwerken...
Snoetje gaat voor alles, niets is ons te veel en soms, ja soms valt het even zwaar....
4 opmerkingen:
Hoop voor jullie op een rustige en toch gezellige oudjaarsavond. Laat 2014 maar beter beginnen dan 2013 eindigd.
Desiré
Martine fijn dat je een eigen bloqq hebt ,en dat je jou gevoelens van plezier verdriet onmacht van je af kan schrijven ,heel mooi en moeilijk!!! Dus jij mag ECHT klagen hoewel dat jij dat nooit echt doe,en jezelf soms zielig voelen ,ik heb zoveel respect voor jullie, Fleur boft met zulke liefhebbende schatten van ouders ,en Martine zoals jij zelf altijd zegt jullie liefde voor Fleur is van hier tot de hemel en terug ,ik hoop op een gezellige en rustige jaarwisseling voor jullie .
Lieve groetjes en knuffels xxxxx
Ans v doorn
Lieve Martine
Een tijdje geleden kwamen we weer even in contact. Vroeger waren we dikke vriendinnen toen we dichtbij elkaar woonden. Nu lees ik je blogg en je indrukwekkende verhalen over jullie leven met Fleur. En regelmatig met tranen in mijn ogen. Wat een respect heb ik voor jou en wat mooi om te lezen hoe jij van Fleur houdt en haar beschrijft. Hopelijk vindt je het goed als ik je bloggs blijf lezen. Ik wens jullie in ieder geval een heel mooi nieuw jaar toe. En mocht je het leuk vinden om eens bij te kletsen dan sta ik daar zeker open voor. Liefs Paulien Labrie (Stekelenburg).
Lieve Martine en Michel,
Het is goed om het van je af te schrijven,maar daar word alles niet minder door,maar je weet veranderen kunnen wij het niet,wel af en toe wat verzachten.
Ik weet dat de feestdagen jullie zwaar vallen en gelukkig een dag en dan is het weer voorbij.
Ik hou van je, je bent mijn sterke vrouw!!Met naast je ook een sterke man!!
Een reactie posten