Halve vakantie -slot-

Lieve Fleur,

Tja, en toen was daar opeens zondag....

Samen met oma zijn we 's middags naar Maria Alm gereden. Een lief dorp met een prachtig kerkje. In het kerkje zelf viel er een rust over je heen, was je zo onder de indruk van de rijke versieringen? Het was dan ook wel heel erg mooi, he? Voor opa (de papa van papa) hebben we nog een kaarsje aangestoken, dat was fijn, he?
Toen was het tijd voor koffie met een stuk Sachertorte of Apfelstrudel. Hier had mama zich al dagen op verheugd...We gingen lekker buiten zitten en keken op de kaart wat ze allemaal hadden. En toen sloeg uit het niets, de paniek bij jou toe. Als eerste zag ik het in je mooie oogjes...

We hebben ons drinken opgedronken en zijn naar de auto gegaan. Daar werd je rustiger en kon je weer wat lachen. Gelukkig! In dit geval vond ik het niet erg dat het gebak weer door m'n neus geboord werd...(goed voor de lijn, zullen we maar zeggen)
We zijn nog even naar de berg gereden, waar papa en mama vroeger altijd vanaf skiede. Het was hier heerlijk rustig, jij vond het prima. Lekker nog wat gegeten en gedronken en toen weer naar de boederij!

's Avonds ben je lekker gaan slapen. Voor ons een momentje van rust, gezellig met z'n allen buiten aan de tafel kletsen, drinken, lezen of gek doen. Dit waren heerlijke momenten...We zijn toch de hele dag bezig met jou, lief snoetje. Je moet tenslotte ook eten en drinken, schone luier, tukkie doen, rondje wandelen, dvd aanzetten en veel op schoot knuffelen! En dat doen we met liefde, echt waar, maar een paar uurtjes niets is ook lekker....
Om 23.30 besloten we naar bed te gaan, we waren moe van de berglucht. We kwamen zachtjes de kamer op en jij schrok wakker. We zagen je armen door de lucht gaan en je vloog overeind... Je was je een hoedje geschrokken, ik ging snel naast je liggen om je te kalmeren en je weer in slaap te krijgen. Helaas, je was helemaal de weg kwijt...
Tot 2.30 uur ben je onrustig geweest. Jammeren, gillen, lachen en constant "papa", "mama", "baby" roepen. Aan één stuk door, je was niet stil te krijgen.
Regelmatig deden we "Sssttt" tegen je, jij antwoordde vrolijk, maar hard met "Sssttt" terug maar dan een kwartier lang. Om te gieren natuurlijk, maar niet daar midden in de nacht. We sliepen toch in een Gasthof met meerdere mensen. Naast ons hoordden we de balkondeur al dichtslaan, shit..., iedereen wordt wakker van ons...

Van 2.30 tot 4.30 uur heb je geslapen, twee uurtjes en daarna begon je opnieuw. Arm meisje, wat gebeurt er toch in je koppie? Arme papa en mama, hoe moeten we dit oplossen of doorbreken?
Om 5.30 uur hebben we je in je pyamaatje in de auto gezet, dekentje erover, papa ging met je rijden, dit kon zo niet langer daar binnen. Huilend heb ik jullie uitgezwaaid, hoe moet dit nou..?
Tegen negenen kwamen jullie terug, je had niet geslapen maar aan een stuk door "gekletst". Papa heeft alle dorpen uit de omgeving gezien...Ik kon alleen maar huilen, het slaapgebrek, de onrust, het brak me...
We besloten het maandag nog even aan te kijken en het ging warempel beter. Rustig aan gedaan op de boerderij. Bij het avondeten was je kapot, ik heb je snel naar boven gebracht voordat je weer overstuur ging. Maar eenmaal in je bedje begon het toch weer....
Ik zag de bui al hangen en heb je mee genomen naar buiten. Zo wilde ik niet nogmaals de nacht in gaan, ik zag dat totaal niet zitten. Enigzins overstuur zei ik tegen papa dat ik naar huis wilde. Dit ging zo toch niet? Maar naar huis was toch ook niet verstandig. We hadden maar 2 uurtjes geslapen de nacht ervoor en door de nacht heen naar huis rijden zou gevaarlijk zijn...
We hebben toen toch de koffers gepakt en in de auto gezet, stel dat je 's nachts wakker werd dan konden we zo vertrekken. Tante Jolanda ging ondertussen met jou in de wagen wandelen, om je stil te krijgen...
Klein prinsesje van ons, je had het zo zwaar...Ik ben om 21.00 uur met je naar boven gegaan. Samen in het grote bed. Gelukkig viel je snel in slaap, wat een opluchting. Je hebt de hele nacht op mijn arm gelegen, wat deed dat pijn, maar ik durfde me niet te verroeren, stel je voor dat je wakker werd...
Je sliep tot half 6. De onrust was niet weg, we hebben ons aangekleed, ontbeten en zijn toch naar huis gereden. Ik heb bij je moeten zitten achterin, maar dat vond ik heel gezellig, snoet. Je deed het fantastisch, het was redelijk rustig op de weg (oké, op een uurtje file na, dan) en je kon 's avonds weer in je eigen bedje.

Einde vakantie...We hebben 5 heerlijke dagen gehad maar helaas overstemt toch het negatieve...
Het is zo naar ons meisje zo te zien. Wat is de trigger geweest, dat ze zo omsloeg? Heeft Fleurtje de eerste dagen soms alle prikkels en geluiden "opgeslagen" in haar koppie, omdat ze toen verder nergens angst voor had...Is dat er toen in één keer uit gekomen? Wat gebeurt er dan toch?
We weten het niet, wat een k** syndroom toch!

Halve vakantie

Lieve Fleur,

Dinsdag 4 augustus was het dan zover...heerlijk op vakantie! We halen jou 's nachts om 4 uur uit je bedje (ha, weet je ook eens hoe dat voelt.., meestal haal jij 's nachts ons uit bed) en met een opperbest humeur stappen we in de auto. Je vindt het prima en al snel val je weer in slaap. Je hebt sinds vrijdag geen koorts meer gehad en ook niet meer overgegeven. Je ziet alleen nog witjes en bent moe...
De rit in de auto gaat super, het picknicken onderweg ook (zelfs als we tot 2 maal toe geplaagd worden door een grasmaaier!) en alleen de laatste twee uurtjes ben je iets onrustiger, dus kruip ik lekker achterin bij jou. Ja, dat is wel even gezellig zo!

Op de boerderij zitten oma, Manfred, Jolanda en Angela al te wachten. Heerlijk om hier weer te zijn, de geur van de koeien, het gras en de hartelijke ontvangst van de mensen van de boerderij. Jij vindt het ook fijn en al gauw wil je een rondje lopen. Angela neemt ons mee naar de geitjes en de konijntjes, zo leuk!
Ondertussen slepen de mannen al onze spullen naar boven, even iets minder, ze moeten twee trappen op...Een aangezien onze auto vol ligt met koffers, sondevoeding en toebehoren, luiers en verschillende dvd-spelers (je weet maar nooit...he Mich?) kostte dit wel wat moeite.
Maar dan, dan kan het echte genieten beginnen...!

De eerste nacht was iets onrustig. Jij sliep bij ons op de kamer. Je viel snel in slaap, de reis was toch vermoeiend geweest. Om 2 uur 's nachts ging het alarm van de voedingspomp af. Snel uitzetten en verder slapen, jij werd er gelukkig niet wakker van. Maar om 4 uur vond je dat het genoeg was en hoordde we "Mama", "Papa". Na een uurtje besloot je weer verder te slapen. Gelukkig!
's Morgens heerlijk ontbeten met verse bolletjes. Je vond het gezellig he Fleurtje, met z'n allen aan tafel. Heel rustig zat je daar alles en iedereen te bekijken. Jaaaa, echt vakantie...!

En zo ging het de eerste 5 dagen goed, jij genoot van alle aandacht. Je was wel snel moe en deed dan op schoot snel een tukkie, zag nog steeds witjes maar je had plezier. Het meest opvallende was dat je niet meer bang was voor geluiden. Dat begon al met die grasmaaiers onderweg, het deed je niets. Ook voor de tractor op de boederij was je niet bang, hoe is het mogelijk?
We zaten op terrasjes, gingen 's avonds uit eten en zijn zelfs naar het zwembad geweest ( en met ons nog tientallen of... waren het honderden ;-)
Je vond het allemaal goed maar we merkten wel dat je niet de "oude" Fleur was. Normaal zou je snel onrustig worden en nu ging het zo makkelijk en liet je alles gebeuren. En je had er ook vaak wel lol in, dat is het gekke, je was niet zielig! Op zich wel fijn, het gaf ons ook wat meer rust. Anders zitten we toch gespannen op het terras ed. omdat we weten dat het kleinste dingetje jouw al overstuur kan brengen.
En zo brachten we de dagen door..., 's morgens vooral op de boerderij, jij deed dan nog een klein tukkie, liep rondjes door de wei, wilde op de trampoline, gingen kijken bij de koeien, geitjes en konijnen en 's middags lekker er op uit!

Het hoogtepunt voor jou en voor ons was het boottochtje op het meer in Zell am See. Daar huurden we een elektroboot en dat vond je prachtig. Je genoot hier nog meer van dan verleden jaar! Geweldig! Samen met papa zat je achter het stuur en je greep deze dan ook regelmatig vast. Ons kleine kapiteintje..

En toen was daar opeens zondag...

Ziek of moe?

Vrijdag 31 juli om 11 uur, belt schooltje. Fleur lijkt koorts te hebben en heeft 2 maal overgegeven. Of ik haar daar wil laten of op kom halen? Natuurlijk kom ik mijn snoetje halen, ik spring snel even onder de douche, schiet in m'n jurkje en race naar Geldermalsen. Daar zit een heel wit poppetje bij de juf op schoot. Ze is blij me te zien en ik krijg een dikke knuf.
Ik zet haar in de auto en rij voorzichtig naar huis. Onderweg bedenk ik me dat dit een slechte timing is, volgende week gaan we voor 10 dagen naar Oostenrijk....na ja, we zullen het zien...
Thuis zijn we saampjes in het grote bed gekropen en hebben heerlijk een uurtje liggen tukken. Nadat we een boterhammetje hebben gegeten, zie ik m'n meisje al weer opknappen. Ha gelukkig, zo'n vaart zal het dus niet lopen...
Oma komt ook nog een thee drinken en neemt Fleurtje mee voor een wandelingetje. Zo kan ik even de weekend-boodschappen halen.
Als ik terug kom zie ik een lachende Fleur, zou ze soms ziek zijn geweest van vermoeidheid? Ze is zo onrustig de laatste weken en komt toch slaap tekort doordat ze 's avonds zo aan het spoken is en dus laat slaapt...
Nou ja, alleen maandag nog en dan heeft onze prinses 2 weken vakantie! Lekker uitrusten...