Oei, oef....

Gedverderrie, ik heb alleen maar ellende te melden, op het moment... Ik wil mijn blog eens beginnen met:
"Wat we nu toch gedaan hebben" of " wat een gaaf weekend hebben we achter de rug!".... Maar nee hoor, het is even helemaal naadje pet hier...

Afgelopen weekend zou Fleur weer lekker gaan logeren bij opa en oma. Wat waren Mich en ik daaraan toe. De zorgen zijn even te groot, we zijn moe en lopen op ons tandvlees...

Helaas ging het weer niet zo goed met Fleur. Weekend nummer "zoveel" achter elkaar....
Zaterdagochtend begon ze met aanvallen die elkaar ieder uur opvolgde. Aanval, slapen...wakker worden en gelijk weer een aanval. Bij nummer zes belde oma ons maar op. Wat we wilden?

Arggghhh,we willen even helemaal niets...
Ons terug trekken op een eigen eiland... Geen zorgen, geen aanvallen en zeker geen slapeloze nachten. Flauw van ons, ons grietje heeft het zwaar en wij denken zo..
Maar we waren dan ook zo moe van alles. En eerlijk is eerlijk, ook wij zijn maar mensen, haha.
Wie ons kent, weet dat Fleurtje voor alles gaat. Zij staat op nummer 1 en hoeft maar te kikken en we staan voor haar klaar. Soms misschien te snel, te overdreven en te vaak. Dus geen zorgen, geen kinderbescherming bellen, zodra we ons grietje bij ons hebben gaan we er weer 100% voor...

Dus haalden we Fleurtje op, die inmiddels na aanval nummer zeven, redelijk fris op de bank zat.
Maar dat was maar schijn... Aan het eind van de dag kwamen er nog 2 aanvallen en 's avonds en 's nachts nog eentje. De teller stond weer redelijk hoog...
Waarom nu weer? Er zit maar een week tussen? Heeft dat te maken  met dat we vorige week Stesolid hebben toegediend? Dat de aanvallen toen stopten maar er eigenlijk nog uit moesten? En dat dat dus nu weer gebeurde? Vragen, vragen, vragen....

Het was in ieder geval zwaar voor snoet en voor Mich die de nacht op zich nam. Fleur was onrustig en heeft vanaf 4 uur niet meer geslapen...
Zondag was ons grietje uitgeput.
Wilde nog helemaal niets eten of drinken. Moest duidelijk bijkomen en zat nog regelmatig tegen een aanval aan. Had grote schrik ogen en kletsnatte handjes...
Maar geen aanval meer gezien!
Helaas besloot ons dametje om niet te gaan slapen en heeft dat tot zondagnacht 3.20 uur volgehouden.

Vandaag nog maar even een extra dagje thuis gehouden.
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om Fleurtje naar dat drukke schooltje te laten gaan. Ze was zo schrikkerig en nog niet helemaal optimaal. Eten en drinken gaat ook nog erg moeizaam.
Dus lekker aangetut, gebadderd, een heel klein uurtje samen geslapen en gezellig thee gedronken met oma.

En nu is het 23.07 uur en ligt dat spookie weer naast me in het grote bed. Klaarwakker, onrustig en hijgend...
Ik mag toch hopen dat we iets eerder gaan slapen dan afgelopen nacht... :-(