Er gebeurt hier veel en de tijd vliegt maar nu ga ik het toch eens in chronologische volgorde hier proberen neer te zetten.
De laatste week van mei en de eerste van juni zijn we weer naar Egmond geweest. Twee heerlijke weken aan zee.... met storm, hele warme dagen en alles er tussen in..
Opa en oma stonden er al, met hun huisje op wielen....
Het duurde ook even voor deze blog er kwam.. omdat ik er toch een beetje gemengd op terug kijk.
Snoetje zat eerste week niet lekker in haar velletje.
De nachten waren zwaar, ze mopperde regelmatig en zat vaak in haar eigen wereldje.
De tweede week gingen de nachten beter en leek ons meiske zich ook beter te voelen. Gelukkig!
Maar de hele enthousiaste Fleur hebben we dit jaar niet gezien.
Dat wil niet zeggen dat ons snoetje niet genoten heeft, die momenten waren er zeker wel. Maar het was anders.... minder duidelijk.... ze was erg moe...
Opa en oma hebben ook dit jaar weer alles uit de kast getrokken om het ons drietjes naar de zin te maken.
Opa kwam iedere ochtend de krant en verse broodjes brengen.
Fleurtje ging weer iedere dag op het kampeerterreintje lunchen, zodat Michel en ik twee uurtjes voor ons zelf hadden.
Snoetje heeft er zelfs een paar nachtje gelogeerd, in dat kleine huisje op wielen, wat ze maar wat gezellig vond.
Wat een bewondering heb ik voor mijn ouders, die snoetje met zoveel liefde verzorgen en vertroetelen.
Zij zorgden voor Fleur op een paar vierkante meter.. wij hadden het ons zelf dit jaar makkelijker gemaakt met bedverhogers (zodat we snoetje op hoogte konden verzorgen en aankleden) en een douchestoel.
Wat een kanjers zijn die paps en mams!
De dagen zijn omgevlogen.... we zijn naar het strand geweest, Fleurtje mocht weer paardrijden op het vakantiepaard, we hebben pannenkoeken gegeten, gewinkeld, gebarbecued, gewandeld, gefietst en geluierd.
Dat fietsen was trouwens 1 dag heel bijzonder. Op het strand waren we in contact gekomen met een mede " zorgmoeder", die een rolstoel- bakfiets had. We raakten aan de praat en zij bood aan om haar bakfiets aan ons uit te lenen. Omdat Fleurtje uit de fietskar groeit zijn we op zoek naar een alternatief. En zo konden wij eens proberen of dit wat zou zijn....
Fleurtje genoot, zat nu mooi voorop en hoog, zodat ze alles kon overzien. Ze straalde helemaal... zo lief!
Wat bijzonder, dat een vreemde moeder zo'n groot hart heeft... een mooi mens met een prachtig, lief zorgenkindje.
Al met al hebben we twee lekkere weken gehad... en besloten dit volgend jaar gewoon weer te doen.
Voor het tiende jaar!
De zorg voor Fleurtje wordt zwaarder, zeker bij deze manier van vakantie vieren maar we willen het (nog) niet opgeven.
De zee en het strand, al was het niet zo heel duidelijk, ons meisje houdt ervan!
En de gezelligheid met mijn paps en mams.... dat is ook zo bijzonder en waardevol..
Egmond! Tot volgend jaar!
