Eindelijk kon ik vertellen dat we een lekker weekje achter de rug hadden. Want dat hadden we!
Snoet was vrolijk, we zagen eindelijk haar pretlichtjes weer terug in haar ogen. Ze at en dronk goed. En oke….ze was nog steeds heel erg moe maar we konden weer even genieten van ons oude, vertrouwde Fleurtje. Even...
In de nacht van zaterdag op zondag kwam er een epileptische aanval.
Zondag overdag lag snoet voor pampus op de bank. Ze was zo verschrikkelijk moe.
Eten en drinken wilde ze weer niet.
Michel was even in de tuin bezig en ik stond in de keuken.
Ik hoorde Fleur angstig roepen en het geluid van haar wringende handjes. Snel was ik bij haar en daar dook ze in een aanval.
Deze was zo anders dan anders. Zo heftig. Ze maakte harde rare geluiden, haar ogen bleven draaien en ze stuiterde zowat van de bank.
Pffff...er kwam toch wel iets van paniek bij me opzetten. Het duurde erg lang.
Ook na de aanval, voordat haar ogen weer normaal deden en we contact hadden.
De afgelopen week ging het op en af. Dinsdag en woensdag waren goeie dagen. De rest was niks.
Ook nu, vrijdagochtend, ligt ze naast me op de bank.
De voedingspomp staat aan. Haar oogjes vallen steeds dicht…
