Aangepaste schoenen

Nog eentje dan, op de de valreep. Omdat ook dit bij 2013 hoort....
En weer gejankt... heel hard...

Begin september werden de gipsafdrukken gemaakt, van de voetjes van snoet. Dit voor haar eerste paar orthopedische schoenen.
Ik heb het model, de kleur en de leersoorten uitgezocht. Mooie donkerblauwe, van nubuck leer met een lak neusje en accentje, zouden het worden.
Ik had me goed voorbereid. Diverse moeders gesproken, foto's gezien van andere aangepaste schoenen. De do and don'ts op een rijtje gezet.
Samen met oma winkel in en uit gelopen om een model te zoeken. (nu ik dit zo aan het typen ben, vraag ik me af of ik wel normaal ben, haha)

Begin december waren de schoenen dan eindelijk klaar... Helemaal met de hand gemaakt.
Vol verwachting liep ik samen met Fleur naar de schoenmaker.
Oke, dat het niet erg leuk zou zijn, dat wist ik wel. Het werden tenslotte orthopedische schoenen.
Er was mij al verzekerd dat het groter en lomper zou ogen dan de schattige schoentjes en laarsjes die ze nu steeds aan heeft.

Toen we de ruimte binnen kwamen was de schoenmaker al aanwezig samen met de fysiotherapeut van schooltje. De fysio keek op en onze blikken kruiste elkaar. Ik zag het al aan zijn ogen, dit werd slikken...

De schoenen kwamen te voorschijn en Fleur kreeg ze direct aan. Onze lieve, tengere Fleurtje met haar spillebeentjes. Ze waren donkerblauw, met een mooi lak neusjes maar oh oh, wat een lompe dingen.
Door de ingebouwde kokers (deze houden haar voetjes in de juiste stand) waren de schoenen zo hard als een skischoen. Ze liep er ook op, als op een skischoen. Klos, klos, klos....
De schoen was op haar voetje gemaakt. Omdat ze naar binnen klapt zat er aan die kant een extra uitstulping.  Vanwege het polstermateriaal dat er voor zou zorgen dat ze daar geen drukplekken kreeg.
Dit viel echter heel erg op omdat haar hieltje zo ontzettend smal is. De schoen was heel mooi gemaakt maar verder.... zag het er echt niet uit ;-(

We maakten met de schoenmaker een afpraak voor tweee weken later. Voor een evaluatie...
Met een klossende Fleur liep ik terug naar haar groep. Een van de leidsters vroeg me wat ik er van vond....
Tja, ik had me al die tijd groot gehouden maar toen knapte ik. De tranen liepen over mijn wangen. Ik probeerde ze voor Fleur te verbergen en nam gauw afscheid.

Mijn auto stond voor de deur van het kdc.
Toen ik het portier dichtsloeg moest ik zo ontzettend huilen, ik kon niet meer stoppen. Ik vond het nog erger dan ik al gedacht had...
Maar als het goed is voor snoet, dan is het goed voor mij...
Toen Michel ze 's avonds zag, zei hij: ' Daar gaan we echt niet mee over straat, hoor'.
Haha, gedeelde smart is halve smart....

Na twee weken hadden we de evaluatie.
Fleur bleek niet goed op de schoenen te staan. Een voetje zakt nog steeds weg, de andere kon meer gecorrigeerd worden. Ook bleven een drukplekken ontstaan.
Ze heeft een heel complex voetje.. (nee! het is geen complex kindje!)

De schoenmaker stelde voor opnieuw te beginnen. Eerst met een proefmodel en dan net zolang " sleutelen" tot Fleurtje er goed mee kan staan en lopen. Een lang traject maar wel een goed traject, denk ik.
Volgende week dinsdag wordt er opnieuw een gipsafdruk gemaakt. Fleur krijgt dan wat kalmerends zodat de spanning hopelijk wat uit haar voetjes gaat, waardoor de stand beter bepaald kan worden tijdens het gipsen.

Ik ben wel gewaarschuwd. Het zal er beter uit gaan zien maar mooi wordt het echt niet.....

En onze snoet, die verdiend echt een lintje. Die hoor je niet, die kleine blonde prinses.
Niet mokken erover, niet zeuren, niet huilen dat ze ze niet mooi vindt maar dapper erop door klossen....