Net als bij Nijntje

Toen Michel z'n moeder overleed, hebben we het Fleur meteen verteld.
We vertelden haar dat oma Hoest, dood was. Het klinkt zo hard maar is waarschijnlijk voor haar wel duidelijk.
We haalden zelfs de grijze Pieter konijn erbij. Die was toch ook dood gegaan en die zag ze nu ook niet meer? Oma Hoest was nu ook dood en zou ze straks ook niet meer zien. Ze keek me met een intelligent snoetje aan en volgens ons was de boodschap wel overgekomen.

Bij de boekhandel haalde ik het boekje van Nijntje. Haar oma ging ook dood en lag ook in een kistje. En daar waren ze ook verdrietig.
Oma Hoest lag thuis opgebaard en voordat we met snoetje gingen kijken hadden we haar het boekje voorgelezen. Soms even aangepast naar onze situatie..

Toen ze bij de kist kwam leek ze het dan ook te herkennen en ze was niet bang of onrustig. Met haar lieve toetje stond ze daar samen met papa te kijken. Ze hebben oma nog over haar handen geaaid en Fleurtje wilde steeds terug om in de kist te kijken.

Toen mijn ouders op de dag van de uitvaart binnen kwamen, "stuurde" Fleur oma dan ook direct naar de kist. Alsof ze wilde zeggen, daar ligt andere oma en die is dood.... Wat een geweldig grietje, he? Ze wilde het zo graag delen..

Het afscheid was klein en relaxt.
Daar heeft snoetje voor de laatste keer afscheid genomen bij de kist. Ze wilde er zelf heen.
Nog een keertje de hand van oma aaien, samen met papa.

Vanaf nu geen fietstochtjes meer naar oma. Geen ananas stukjes of verse aardbeien meer. Geen knuffeltjes. Geen kinderchocolade. Niet meer lachen omdat oma moet hoesten.
Niet meer samen in de auto, op wintersport..... Dag lieve, lieve oma Hoest.....