Dinsdagavond werd Fleur om 23 uur wakker.
Ik heb haar naast me in het grote bed gelegd. Die nacht kreeg ze nog twee aanvallen. Bah, wat is dat heftig... vooral in de nacht... het is donker, stil en het lijkt alsof iedereen slaapt... en ons grietje moet zich weer door een aanval heen worstelen. Zo oneerlijk...
Woensdag was ook nog een dag met aanvallen die in de loop van de middag dan eindelijk stopten...
Toen kreeg die troel koorts.. en diarree. Zou dit dan de trigger geweest zijn voor haar aanvallen?
Zou de medicatie dan toch gewoon werken maar een virus de boosdoender zijn?
Donderdag is ons grietje nog niet veel waard. Ze wil al die tijd al niet eten of drinken. Na een tijd heel stil gelegen te hebben komt nu de onrust opzetten. Ze wil alsmaar lopen een zegt aan een stuk door "mama"/ "papa".... het is net zo'n ijsbeer in de dierentuin die heen en weer blijft lopen..
De nacht is zwaar, ze valt pas om 1.30 uur in slaap om vervolgens twee uurtjes later weer wakker te worden.
Vrijdag maak ik een afspraak bij de huisarts.
Ik heb het gevoel dat snoet niet lekker uit de aanvallen is gekomen. Haar oogjes staan raar, ze maakt ongecontroleerde bewegingen met haar armen. En die onrust... pfff....
De huisarts kijkt haar serieus na. Maar zoals ik al verwachtte kan hij er niets mee. Fleur maakt goed contact en hij maakt zich geen zorgen dat ze nog in een aanval is blijven hangen.
Bij het weggaan zegt hij Fleur gedag en noemt zij hem "Pieter".... ;-)
Vindt ze nou echt dat hij op ons konijn lijkt? Heeft ie ook grote oren? Of een hazentandje?
Het was een hilarisch moment waarbij de doktersassistente bijna van haar stoel viel van het lachen....
Nadat we terug zijn gereden mag snoet even bij opa en oma knuffelen, zodat ik ook even mijn ding kan doen, na al die dagen thuis zitten. Dat is even fijn!
Na een paar uurtjes knapt Fleur opeens op en gaat ze voorzichtig weer wat eten en drinken. Er komt meer rust in haar lijfje.
Ze blijft het weekend bij opa en oma en Mich en ik genieten van onze plotselinge vrije tijd.
En gisteren, zondag, hebben we weer een heerlijk, vrolijk grietje thuis die wel ruim twee uur buiten in het bad heeft gelegen... Eerst met papa en toen met mama.... genieten!
Een toppertje is het, die wel flink heeft ingeleverd, afgelopen dagen...
Ze is er nog niet helemaal maar we zijn op de goede weg!
3 opmerkingen:
Lieve Fleur,
Wat een downs weer, maar wat goed dat je ups vol energie zijn en je laat zien dat je sterk bent! Fijnvoelend jou, maar ook voor je lieve paps en mams!
Het was weer zwaar ,maar ook ik moest lachen dat Fleur tegen de arts dag Pieter zei , als ik jou was zou ik maar eens goed naar de arts kijken want ja ik vertrouw op Fleur hahaha , en nu hopen dat het weer rustig blijft ,Fleur wat ben je een lieve knappe meid ,en sterk en als het maar iets beter met je gaat heb je die schitterende lach op je toet waar ik vrolijk van word .
Lieve groetjes en super knuffels
Ans v doorn
Hoi Martine,
Fijn dat Fleur weer opknapt. Hopelijk is het inderdaad door een virus opgestart en gaan de nieuwe medicijnen vanaf nu gewoon weer werken. En, ik val in herhaling, wat wordt ze groot! Wist je trouwens dat dat leuke spleetje tussen haar tanden geluk brengt? Dat heb ik eens gelezen en hopelijk is het waar. Een geluksbrengster is ze in ieder geval. Liefs, Klaske
Een reactie posten