De VIF Bus

We hebben het heel lang kunnen uitstellen, het was ook niet nodig.
Maar nu werd ons Fleurtje te groot en te zwaar en kreeg ik haar alleen met veel moeite in de auto... Er moest een andere oplossing komen, eentje waardoor we ons grietje niet meer hoefde te tillen.
Een rolstoelbus......!

We hebben er tegenaan gehikt, het is wel weer een stapje.
Als je me in mijn hart kijkt wil ik ook liever in een cabriootje rijden dan in een aangepaste bus of auto. We stonden niet te trappelen....
De afgelopen maanden hielden we wel "de markt" in de gaten. Michel is een autoliefhebber en wist wel wat er op en aan moest zitten ;-) Ik weet zelf ook wel goed wat ik mooi vind, haha.
Dus op zoek naar een niet te oude, uitgebreide en betaalbare bus...

En toen... toen kwam broertje om de hoek. Hij wilde graag wat voor ons doen en stelde voor om mee te betalen.
Uren hebben de mannen op internet gezeten, ge-sms't en met elkaar gebeld....
Eind december zijn we gaan kijken bij een autobedrijf die tevens de aanpassing voor de rolstoel verzorgd.
Daar stond een bijna nieuwe, prachtige bus met alles erop en eraan. Meer dan nodig was en veel meer dan we in gedachten hadden....
We hebben nog naar andere gekeken maar broertje was er wel uit. Deze moest het wel worden want zoals hij zei: " Als je toch in een rolstoelbus moet rijden, dan maar in een hele mooie"....
Voor ons onwerkelijk, zo'n groots gebaar... uit liefde voor zijn zus en nichtje... (jaaa, Mich mag er ook in rijden ;-)

En zo hebben we vorige week zaterdag de bus opgehaald. Helemaal in Losser, bij Enschede.
Jemig, wat waren we zenuwachtig, die dagen ervoor. Het werd nu toch echt.
We hadden besloten om snoetje mee te nemen. Het is tenslotte haar bus! Zij moest er bij zijn, het eerste ritje!
Dus om 9.15 uur in de auto en rijden maar.... Helaas was Fleur erg vroeg wakker, die ochtend en dus ontzettend moe. Ze kakte daar in de showroom helemaal in... jullie zullen het wel zien zo, op de foto's.
Gelukkig was tante Mieke erbij die zich over snoetje ontfermde.

Het was een bijzondere ochtend.
We waren gespannen of Fleur het allemaal wel trok, het geluid en de beweging van de lift en dan met de rolstoel in de auto. Misschien voelde dat wel onprettig voor haar...
We waren enthousiast omdat de bus zo mooi was, superblij met het grote aandeel van oom Hans en emotioneel omdat we nu een aangepaste auto gingen rijden. (die emotie werd trouwens op dat moment geblokt door alle drukke toestanden bij de aflevering)

Na twee uurtjes gingen we dan echt rijden. Met een stralend Fleurtje achterin die als een prinses op de erwt in haar bus zat. Ze zwaaide nog net niet, naar iedereen... haha. Wat een heerlijk troeltje!
Inmiddels zijn we een week verder en wat zijn we blij!
Okay, we zijn niet even zomaar weg maar wat een auto. Hij rijdt zo fijn, zo makkelijk en is zo mooi!

 

Lief, lief broertje... heel, heel erg bedankt, zonder jou waren we nu niet zo happy en was het niet zo'n feestje geweest om in zo'n auto te rijden..
Zonder jou had Fleurtje nu geen VIF Bus gehad...

Very Important Fleurtje Bus!