Getsie

Getsie, getsie, het gaat hier niet lekker.

Afgelopen donderdag belde ze van het kinderdagcentrum. Fleur had een Rett aanvalletje gehad en bleef er een beetje in hangen. Lag stil en wit in de bedbox en ze kregen geen contact met haar.
Ik liep in de AH en heb snel de boodschappen naar huis gebracht. Om 13 uur was ik in Geldermalsen en daar lag mijn snoetje zielig.

We zijn lekker naar huis gereden en ik dacht even fijn een tukkie te doen, samen.
Moet zeggen dat mijn batterijtje ook wel een beetje op is, na zoveel nachten onrustig slapen.
Maar snoet kon de slaap niet vatten en werd opeens enorm onrustig.
Huilen, gillen, mopperen...achter elkaar door. De hele donderdagmiddag... ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Dit doet ze anders nooit  ;-)
Vrijdagochtend zat ze nog niet goed in haar velletje. Ik besloot Fleurtje niet naar schooltje te laten gaan.
En het werd weer een zware dag, het meisje was helemaal van de leg. En moeders inmiddels ook..

Had ik iets over het hoofd gezien? Was er een aanval op komst?
Kiespijn? Puberteit? Teveel vet eten? (omdat we haar nu flink aan het vetmesten zijn)
Of zou het van de visolie komen, die we net een week aan het geven zijn?
'Hallo machteloosje, daar is ze weer...'

Na een onrustige vrijdagnacht kwam zaterdagochtend het antwoord:
Een fikse Rett aanval!

En later nog een, en nog een, en....
zaterdag stond de teller op zes, waarvan er eentje een heftige epileptische was.
Vannacht, toen ze lekker bij Michel sliep kreeg ze er nog vijf.
En vandaag heeft ze er tot nu toe twee gehad, het is 13 uur.

Uitgeput is ze, onze allerliefste snoet.
Ik hoop met heel mijn hart dat het hierbij blijft. Wat moet dat grietje toch doorstaan, zo oneerlijk...
Getsie..