Dokter Love

Precies zes weken geleden starten wij weer met de Depakine. Althans, ons Fleurtje...
Zes weken ging het redelijk goed.
Snoetje is moe en haar haartjes vallen uit, maar ze is vrolijk, lief, gezellig en ze slaapt goed. Deze keer is ze niet zo in zichzelf gekeerd en ook niet extreem mopperig.
En het belangrijkste.... de aanvallen waren er niet meer zo frequent. Ze waren er wel, maar dan eens af en toe eentje. Prima toch!

Ja.
Prima!
Tot afgelopen zondag...

Toen we 's morgens opstonden en ik Fleur een droge luier omdeed, kreeg ze de eerste aanval.
En helaas, hier bleef het niet bij. Vijf overdag, twee in de nacht die volgde en nog eentje de volgende ochtend.
En toen was het weer klaar.
Resultaat.....een meisje dat niet meer at (leve de sondevoeding!) en mega onrustig was. Zoals altijd na zo'n reeks aanvalletjes.
Maandag dus lekker nog thuis en dinsdag weer naar het kinderdagcentrum. Maar pas nadat we in het WKZ geweest waren.

Om 9.45 uur, een afspraak op de poli kindercardiologie. Uitslag van de 24-uurs ecg (die Fleur een paar weken geleden heeft gehad) en nog wat onderzoekjes.
Fleur wordt vrolijk wakker en samen met papa gaan we op pad. Onderweg vertel ik haar dat we naar de "hartjesdokter" gaan. Die luistert naar je hartje en  kijkt of die het goed doet.
En hij kan dan ook zien hoeveel liefde je krijgt en geeft en op wie je verliefd bent. Eigenlijk een soort Dokter Love. Ik maakte er maar wat van.
Maar Fleur moest vreselijk lachen als ik Dokter Love zei, dus nu is die arme man gebombardeerd tot Dokter Love. (hij moest eens weten...)
En Fleur maar giechelen...

Toen we op de poli kwamen mocht Fleurtje meekomen voor nog een kort ecg. Ook werd ze gewogen en gemeten. (weer een groeispurtje gemaakt!)
Later werd er nog een echo van haar hartje gemaakt. Dit verloopt moeizaam.
Fleur was gespannen in de donkere echokamer en moest eigenlijk op haar linkerzij, haha maar ze hield zich zo stijf als een plank. Dan maar gewoon liggend.
Maar als ze haar adem vastzet, en dat doet ze nogal eens, konden ze geen beeld krijgen van haar hart. Kortom, een niet echt duidelijke echo...

De cardioloog, Dr Love dus, was echter tevreden.
Het 24-uurs ecg liet geen gekke dingen zien en de echo.... nou ja, bij wat ze vast hadden weten te leggen, was ook niets verontrustends te zien.
Hij wees nog wel even op het gevaar, dat haar hart wel erg hard moest werken, vooral na een ademstop en wilde onze snoet toch goed in de gaten houden. Prima, daar voelen we veel voor ;-)

Hij luisterde nog even naar haar hartje en Fleur vond het allemaal prima. Bekeek 'm eens even goed en lachte weer eens lief. Ze heeft het top gedaan.
Al met al hebben we daar 2 uur doorgebracht.
Wachten, onderzoek, wachten, uitslag, onderzoek, wachten, uitslag. Niet echt efficiënt daar, maar met zo'n vrolijke meid en super aardige Dokter Love....geen probleem.