Respect

Lieve Fleur,

Vandaag een blogje in briefvorm, helemaal alleen voor jou. Als je straks thuis bent lees ik 'm aan je voor. Het meeste weet je vast al, maar ik moet het nog een keertje kwijt...

Ik wil je zeggen dat ik zo super trots op je ben. Lieve kleine snoetepoet.

Vorige week woensdag lag je lekker te slapen. Mama ging naar bed. Ik was net in slaap toen ik papa hoorde roepen. Snel kwam ik kijken wat er aan de hand was.
Je had je bedje en jezelf onder gespuugd. Arme snoet.
Je bleek al ruim een half uur geluidjes te maken. Papa hoorde het door de babyfoon.
Je huilde niet, je riep niet, je schreeuwde niet. Je bent wel eens vaker 's avonds even wakker. Dan laten we je eerst even liggen, kijken of je weer in slaap valt.
En negen van de tien keer, val je weer in slaap. Alleen vandaag niet. Nee, vind je het gek...!

Als een ziek vogeltje lag je daar. Spuug in je haren en in je snoet. Je had waarschijnlijk met je handjes door je gezichtje gewreven. Arme schat. Wat voelde we ons schuldig... Je voelde zo koud.
Papa heeft je snel in een warm badje gezet. Ik heb je bedje verschoond. Klappertandend liet je je wassen.
Je huilde niet, je schreeuwde niet. Je was zo lief...

Je mocht lekker naast mama in het grote bed. Snel viel je in slaap, maar helaas moest je na een uurtje weer spugen. En ik was te laat....Bed onder, jij onder...
Papa heeft je weer in een warm badje gezet. Ik heb ons bed verschoond. Klappertandend liet je je wassen.
Je huilde niet, je schreeuwde niet. Je was zo lief....

Die nacht heb je nog twee keer gespuugd. Nu was ik steeds op tijd. Gelukkig maar.
De volgende dag lag je lekker op de bank. Onder een dekentje. Het spugen was gelukkig voorbij.
Ach schat, wat hou ik toch van je.

Jij dappere dodo. Zo stoer, zo sterk en geen kik heb je gegeven. Terwijl ik dat heel normaal had gevonden, hoor!
Ik vind je lief en ik heb zo'n respect (moeilijk woord, hè?) voor je.
Jij lief meisje, kan ons niet zeggen dat je je zo beroerd voelt. Dat je zo'n dorst hebt, van het overgeven.
Dat je misschien wel een enorme hoofdpijn hebt. Zwabber benen hebt en misselijk wordt van bepaalde luchtjes.
Mama weet waar ze het over heeft, ik was 2 dagen later zo ziek... En toen bedacht ik me, dat ik het zo ontzettend triest vind. Zo zielig dat je dit gevoel en je behoefte van dat moment niet met ons kan delen.

Maar lieve snoet, we doen ons best, geven je al onze liefde en proberen alles net één stap voor te zijn.
Zodat jij je lekker en geborgen voelt.

Mijn allerliefste meisje, ik hou zoveel van je. Tot de sterren en weer terug....

Dikke vette zoen van mama.