Huppelend

Afgelopen donderdag hadden we een top ochtend, eentje om door een ringetje te halen!

Fleur had de hele nacht doorgeslapen en werd om 7.15 uur wakker! Yes!
Ik was nog wel wat voorzichtig met blij zijn, meestal is dat late wakker worden, een teken dat ze niet lekker is of een aanval gaat krijgen.
En dat zou niet tof zijn, we hadden tenslotte om 9.00 uur een afspraak op de gipskamer. Fleur zou haar handspalkje krijgen, om de stand van haar hand te corrigeren.

Maar het ging zo lekker met ons meisje. Vrolijk werd ze wakker en tijdens het ontbijt zat ze maar te lachen en te giechelen. Wat gezellig! Saampjes gingen we naar het ziekenhuis. Op ons gemak, we hadden ruim de tijd.

Op de gipskamer was Maarten aan het werk. Die hebben we een paar jaar geleden ook al ontmoet, toen Fleur armspalkjes kreeg, omdat ze toen haar handjes steeds in haar mond stopte.
Hij heeft ons toen ook zo goed en lief geholpen. En zo ook nu weer.
Fleur werd uitgebreid begroet en mocht direct al wat complimentjes in ontvangst nemen. Nou ja, dat is dan kaassie hè, in the pocket. Hij kon niets meer fout doen bij ons grietje.
Die man straalt zoveel rust en vertrouwen uit. Verteld echt aan Fleur zelf, wat hij precies gaat doen. Noemt haar schatje, poepie en ga zo maar door. Ik vind het geweldig!
En Fleur, Fleur zat hem maar te bekijken en gaf 'm haar liefste lach...en liet zich ondertussen een mooi, roze gipsen spalkje aanmeten.

Nou Maarten, als je dit leest, je bent geweldig. (ook al heb je inmiddels wat minder haar ;-)
Hoe jij met Fleur omgaat, is een voorbeeld voor heel veel artsen, specialisten en therapeuten.
Onze dag begon goed!
En nu stop ik met je de hemel in prijzen, anders ga je naast je schoenen lopen, haha.

Heerlijk toch, dat je met zo'n begin van de dag, zo enorm blij kunt zijn.
Ik ben dan ook zo trots op mijn Fleurtje, die zonder dvd, snoep of ander afleidingsmateriaal, zo geduldig aan zich liet plukken...

Huppelend de deur uit!