Afgelopen zaterdag zijn we met Fleur naar "de Manege zonder Drempels" geweest. Een prachtige manege waar meervoudig gehandicapten kunnen paardrijden. Dit gebeurt op een zgn. huifbed. Er lopen 2 pony's in een frame op wielen. In het frame is een zeil gespannen net boven de 2 paardenruggen. Hier mocht Fleur lekker op gaan zitten of liggen en dan zou ze 20 minuutjes gaan rijden. Door het zeil heen voelt ze dan de warmte en de bewegingen van de paarden.
Ik had me er erg op verheugd, ik wilde Fleur zo graag eens verrassen. Haar iets gunnen waar ze echt plezier in heeft. Want ze heeft al een aantal keren met iemand samen op een paard gezeten (dan wel rechtop, in het zadel) en vond dit schitterend. Na 1 rondje rijden zat ze dan heerlijk ontspannen te genieten!
Maar nu kwam die ellendige Rett weer om de hoek kijken...
Toen we in de binnenbak stonden en de pony's aan kwamen lopen ging het mis. Een van de pony's briestte een keer en Fleur schrok zich werkelijk te pletter. Ze is erg overgevoelig voor onverwachte, niet bekende en harde geluiden. Ze mocht op het huifbed zitten en daar gingen we, met de schrik nog in haar lijfje. Het was erg spannend in die nieuwe omgeving, het was spannend omdat haar evenwicht niet goed is en ze nu toch flink hobbelde, het was spannend omdat ze mama niet kon vasthouden. Toen het paard nogmaals ging briesen was het echt gedaan. Helemaal overstuur en vreselijk hard huilend zat ze daar. En ik... ik wilde haar alleen maar verrassen.
En op zo'n moment dan haat ik dat Rett!! Dat rottige Rett, wat er voor zorgt dat mijn meisje overstuur raakt bij het minste of geringste. Dat vreselijke Rett, waardoor je iedere keer weer je verwachtingen moet bijstellen...
4 opmerkingen:
Hallo Michel en Martine,
Jullie kennen mij helemaal niet.
Maar ik kwam jullie weblog tegen omdat wij ook een weblog hebben bij web-log.nl
Wat een aangrijpend verhaal over het leven van jullie Fleur.
Mooi dat jullie het zo verwoorden in jullie weblog.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe in jullie strijd met Rett.
Ik hoop dat jullie de kracht houden en krijgen om Fleur te verzorgen en om van haar te genieten.
Dat Rett het jullie niet té lastig maakt voor jullie drieën.
Groetjes Petra Koers
www.adoptiekoersje.web-log.nl
hoi Martine,
Wat lijken Nathalie en Fleur op elkaar. Nathalie is ook een keer naar Manege zonder Drempels geweest.Ze was toen ongeveer vier jaar. Vreselijk vond ze het; ze heeft alleen maar gehuild. Nu rijdt ze paard op een manege in Arnhem, lekker rechtop op een pony en heerlijk in het bos. Liefs Angelique.
Dag Martine,
Wat een mooie dochter hebben jullie. Het verhaal is vrijwel gelijk aan dat van ons. Ze zijn ook van dezelfde leeftijd. Onze dochter is geboren op 4 mei 2003. Ik begrijp dat je baalt van het syndroom. Het is ook niet niks. Heb je zo’n mooi meisje, waar je zo gek op bent. Uiterlijk perfect en er gaat zoveel mis. Je loopt tegen zoveel dingen aan. Sterkte met alles en ik hoop dat ze ’s nachts weer door gaat slapen. Dat scheelt al een hoop.
Groeten, Suzanne Middelink.
Ach Martine, ik ga bijna meehuilen wat een drama op de foto, arme arme Fleur!
Een reactie posten