Weken zijn voorbij gevlogen....
Weken heb ik niets van me laten horen...
En als zelfs wildvreemden gaan informeren of alles wel goed is (lief hoor!), dan kan ik niet anders dan even hier wat neer krabbelen.
Ik heb de afgelopen weken zitten nadenken over de weblog. Of ik er nog wel mee door wil gaan.
Soms voelt het alsof ik iets MOET schrijven... Hijgt de blog me in mijn nek, terwijl ik er gewoon even geen puf in heb.
En dit komt vooral omdat ik merk dat ik het meeste al wel verteld heb. Ik blog nu al 8 jaar.
Ik ben begonnen om alles van me af te kunnen schrijven. Het heeft me enorm geholpen om alles op een rijtje te krijgen.
Het meeste hebben we wel meegemaakt. De slechte nachten, de wisselende periodes, onrust, rolstoelen, spalken, nieuwe medicijnen, bezoekjes aan specialisten, feestdagen en vakanties. Fijne dagen en verdrietige...
Tijdens de laatste blogjes had ik het gevoel dat ik in herhaling viel. Dat ik eigenlijk steeds hetzelfde riedeltje aan het schrijven was. Niets nieuws en bang dat ik jullie lastig aan het vallen was met mijn gezeur.
Vandaar deze radiostilte. Er is verder niets bijzonders aan de hand hier. Gelukkig niet!
Ik ga nog eens even verder piekeren wat ik met de blog wil.... maar moet wel in de gaten houden dat de weken voorbij vliegen..
