pRettige zomer

We zitten al ver in augustus en naast storm en regen hebben we deze zomer ook veel warme dagen.
Voor ons Fleurtje maakt het allemaal niet uit. Ze doet het niet beter als de zon schijnt, of als het lekker een dagje regent. Eigenlijk doet ze het helemaal niet zo lekker...

Ons grietje is moe, heeft kringen rond haar ogen en is vooral mat en stilletjes. En als ze niet stilletjes is, dan heeft ze zoveel spanning en onrust in haar lijfje, dat ze achter elkaar hijgt, haar handjes kapot wringt en veel klanken laat horen. Een blaasontsteking stak ook de kop weer op, voor we daar achter waren hebben we al een kleine week achter de rug...
Ook zijn er weer wat fikse aanvallen geweest, die er bij iedereen hier wel inhakte.
De nachten zijn, op een enkele na, weer pittig. Het plekje in bed van Michel wordt vaker opgevuld door een onrustig snoetje..

Als ik de balans eens opmaak kom ik tot de conclusie dat ze weer inlevert. Die stralende lach zien we haast niet meer, ze heeft vaak geen puf om op haar beentjes te staan. Dvd kijken en een rondje wandelen (met de rolstoel) zijn haar hoogtepunten van de dag.... dat maakt me verdrietig.
Heel af en toe piept er een heerlijk moment tussendoor, een blij meisje wat lekker in haar velletje zit maar helaas zijn deze momenten kort en niet veelvuldig.
Dus geven we alle liefde die we hebben, om Fleurtje op te krikken en te laten weten dat we er voor haar zijn..

De puberteit speelt hierin, zo goed als zeker, wel een rol. Het kost snoetje heel veel energie.
Ze eet de hele dag door, echt niet normaal wat een hoeveelheden. Ze schiet voor het derde jaar de lengte in en helaas is dit voor haar ruggetje niet bevorderlijk. De kromming lijkt met de dag erger te worden. Het is mij niet helemaal duidelijk of dit echt haar wervelkolom is, die een grotere bocht maakt. Of dat door de spanning in haar lijf, de boel scheef wordt getrokken.
Over 3 weken staat er weer een afspraak voor een foto, ik hou mijn hart toch wel een beetje vast. In het voorjaar was de kromming toch opeens aardig toegenomen....

En zo glijdt de zomer hier voorbij... met een lief zorgenmeisje en natuurlijk een pup.
Bobbi heeft in het begin al meerdere keren contact gezocht, wanneer Fleur niet lekker in haar hummetje zat. Hij kwam dan even met zijn pootjes op de voetenplank staan en keek haar met een schuin kopje aan. Het doorbreekt wel even de spanning.
De laatste weken gaat het wat moeizamer. Bobbi is nog steeds bijterig en natuurlijk enthousiast, het is een pup. Van een afstandje vind Fleur hem leuk maar als hij te dichtbij komt, is dat toch echt te spannend.
Ook lijkt het dat Bobbi de spanning van Fleur wat op gaat pikken. Waardoor hij ook wat drukker en onrustiger wordt.
Het is nog even uitvogelen hoe we dat in balans krijgen.

En zo rommelen we maar wat aan, hier in huis. We spreken niet van een prettige zomer... meer een Rettige zomer.