Het kuurtje voor de blaasontsteking had goed gewerkt bij Fleur. Na een kleine week hebben we weer urine gebracht en dat bleek bacterie-vrij! Fijn!
Maar helaas is ons poppie nog niet in goede doen.
Fleurtje bleef het "zwaar" hebben. Niet vrolijk, niet blij en dus veel mopperen en nog meer onrust. Slechte nachten en ook slechte avonden omdat ze door de onrust niet in slaap kan komen...
Na de griep en de blaasontsteking kwam er opeens weer lichte koorts en een hardnekkige verkoudheid.
Dus was ons grietje weer dagen thuis. Dit leek ze wel heel prettig te vinden en zo hadden we weer een heel lief patientje.
Een beetje op de bank tv kijken. Wat voorgelezen worden, een kopje thee met honing. Samen een tukkie doen, lekker uitgebreid badderen.... ja ik denk dat mijn snoet het wel fijn vond, dat cocoonen...
Het is heerlijk om de zorg (en zorgen) te kunnen delen met Michel. Zijn aandeel in de verzorging is dan ook heel groot. Dat is super fijn!
In het weekend hebben we de dagen een beetje verdeeld. Als de een voor snoetje zorgt kan de ander even iets voor zichzelf doen. Dat is voor beide prettig.
Ook de avonden en nachten worden op die manier "verdeeld".
Ik mag dus helemaal niet klagen, met zo'n ... hoe noemen ze dat.... toegewijde vader, in huis?!
Maar soms vliegt het me aan.
Dagen lopen tobben over het hoe en waarom?
Die verschrikkelijke onrust waar je totaal geen invloed op kan uitoefenen.
De avonden dat we apart eten omdat de ander bij ons meisje zit/ ligt..
De nachten dat we samen in een bed slapen zijn op het moment weer spaarzaam.
Het idee dat je niet weet wanneer dit ooit eens eindigt, vliegt me ook aan. Moeten we dan nog 40 jaar op deze voet verder... bij wijze van spreken? Tijdens deze moeizame weken moeten we oppassen dat we niet heel negatief en verbitterd gaan doen... dat sluipt er dan heel gauw in.
Het is helemaal niet erg om de hele dag voor Fleurtje te zorgen... in tegendeel.
Maar aan het eind van de dag verlang je dan toch wel naar een rustig avondje op de bank... en als dan de poppenkast pas echt begint, trekt je dat wel leeg.
Gelukkig mag snoet nog steeds regelmatig bij opa en oma logeren, zodat we wel samen kunnen eten en in een bed kunnen liggen.
Gelukkig gaat het in het logeergezin ook heel goed, zodat we daar ook van mogen profiteren.
Het wordt, denk ik, tijd voor lekker weer. Weg met die winter, kom maar op met de lente!
Daar krijgen we allemaal weer nieuwe energie van!
2 opmerkingen:
Hoi Martine,
Met klagen schiet je niets op dus dat zou een reden kunnen zijn om het ook niet te doen maar ... dat jij niet mag klagen. Eerlijk gezegd vind ik dat je er alle reden toe hebt om wel te mogen klagen want uit alles wat ik nu lees begrijp ik hoe zwaar het is. En dan heb ik zelfs nog sterk het gevoel een zwaar gecensureerde versie te lezen omdat je toch probeert te relativeren dat het wel meevalt. Weken uitgeput zijn valt niet mee! Misschien is klagen soms wel goed en geeft het wat lucht want al heb je nog zo'n ontzettend lief meisje (dat spat zo'n beetje als een stralende zon uit ieder blog en is altijd heerlijk om te lezen), jij mag klagen!!
Beterschap voor Fleur, sterkte voor jullie en liefs van Klaske
Martine wat mooi gezegd van Klaske ,ik kan het niet zo mooi verwoorden maar o wat ben ik het ermee eens jij MAG klagen !!!! Alle respect voor jullie en wat fijn dat je lieve ouders hulp bieden wand ja jij bent hun kind en zij houden heeeeel veeeel van jullie en hun klein dochter ,en gelukkig gaat het bij het logeer huis ook goed,hopelijk gaat het snel beter met Fleur ,laat de lente en het zonnige warme weer maar komen .
Lieve Groetjes en knuffels en voor jullie een paar extra
Ans v doorn
Een reactie posten