Ik ga jullie maar even lastigvallen... Gewoon om van me af te schrijven...
De kaarsjes branden, het is 20.30 uur en het is aangenaam warm in huis, Michel ligt op de bank en we hebben alle tijd om te doen wat we willen. Maar het voelt zo raar... we zijn niet compleet.
Ik zit hier met pijn in mijn buik op de andere bank en kijk de uren vooruit. De telefoon houd ik nog net niet in mijn hand.
Ik neem niets op van wat ik op de tv zie, de woorden van Mich komen niet aan, mijn gedachten heb ik er niet bij, de tranen prikken in mijn ogen.... ik mis haar zo.... mijn snoetje!
Vandaag is Fleur voor het eerst naar het logeerhuis. Voor het eerst een nachtje slapen na een paar keer overdag proef gedraaid te hebben.
Met een grote logeertas, haar eigen kussen en een knuffeltje hebben we haar vanmiddag bij Petra achtergelaten.
Het is goed voor ons, voor Fleurtje misschien ook en om de zorg vol te houden is het ook wel noodzakelijk. Maar oei, het viel me zwaar. Toen we naar de auto liepen, biggelde de tranen al over mijn wangen.
Michel vroeg me wat ik het ergste vond... "ik denk dat ze vanavond in een vreemd bedje slaapt"... als ik eraan denk beginnen de tranen weer te prikken, zoals zo vaak vandaag...
Fleurtje heeft tot nu toe alleen bij mijn ouders gelogeerd. Al vanaf ze een paar weken oud was.
Als ze daar is voelt dat vertrouwd.
Dan mis ik haar ook wel maar het is nu even anders. Het is voor het eerst hier, het is nog nieuw, het is gewoon nog even wennen. Voor ons, voor ons snoetje. Ik ben ervan overtuigd dat Petra goed voor haar zorgt, daar twijfel ik niet aan...
Maar toch zal ik blij zijn als het morgen 15 uur is. Dat ik mijn grietje weer in mijn armen kan sluiten, kan knuffelen. Kusjes kan geven en haar in haar mooie oogjes kan kijken.
"Lief Fleurtje,
Ik hoop dat je lekker slaapt, allerliefste snoetepoet van me!
En ik heb het je vandaag al vaker gezegd he, ook als je papa en mama niet ziet, moet je weten dat we heel veel van je houden.
Tot de sterren en weer terug! Love you!"
21.49 uur...update staat bij de reacties ;-)
6 opmerkingen:
Hoi Martine, als je zo snel blogt kan ik het niet bijgehouden, wat een geweldige foto's van mijn favoriet konijn die zo'n lief dierenvriendinnetje heeft (dat maakt het gebrek aan hagelslag vast helemaal goed) en tja, bij het moederschap hoort nu eenmaal dat je een emotioneel wrak bent bij tijd en wijle (Fleur zelf doet het vast uitstekend). Mijn oudste woont sinds kort in een studentenhuis, iets heel anders maar toch voel ik enorm met je mee. Sterkte en liefs, Klaske
(ps Je weet toch dat de klok vannacht wordt teruggezet, haal je Fleurtje maar lekker om 14.00)
Lief Klaske, je reactie!
En ik kan me voorstellen dat dat voor jou ook erg wennen is, dat zgn. loslaten... het blijft ook jouw "kleintje" ;-)
21.30 uur:
Ik heb net toch maar even een app gestuurd, hoe het met ons grietje gegaan was. Ik was gewoon misselijk van de zenuwen.
Ze had het prima naar haar zin gehad vandaag, lekker gegeten, ontspannen in bad gelegen en na een beker warme melk met honing (geweldig!) was ze met 5 minuutjes in slaap.
Een fotootje als bewijs had Petra meegestuurd! Tranen... ;-)
Ik hoop dat de nacht rustig verloopt.
Petra, geweldig hoe je voor ons snoetje zorgt! Tot zover bedankt....
Loslaten...euh...minder strak vasthouden...is het moeilijkste wat er is, dappere mams!!
Lieve Kanjers van me,
Ik begrijp wat het is om jullie meisje achter te laten op een adresje om te logeren, ook al hebben julie dat met zorg uitgekozen en gekeken of het goed voelt voor Fleuremeisje.
Het gevoel dat ze thuis hoort te zijn is ook logisch.
Maar om de zorg voor ons meisje vol te kunnen houden dat vraagt om deze keuze hoe vervlend ook.
Wat moet het fijn zijn om op de hoogte gehouden te worden door Petra en te horen dat het goed gaat.
Wat is het ook een knap pubertje om zich zo aan te passen.
Jongens ik heb het gevoel dat het wel goed komt en dat jullie na verloop van tijd weer van die vrijheid die dit biedt kunnen genieten.
Jullie zijn KANJERS van ouders dat heb ik al zo vaak gezegd.
Dikke knuffel!
Martine inderdaad zooo moeilijk dat loslaten,en nu de eerste keer dat Fleur daar gaat logeren waar zij in zeer goede zorgzame lieve handen is ,pffff voor jullie een zware avond en nacht maar als jullie haar straks ophalen en je ziet dat knappe lieve snoetje voelt het weer goed ,dit heeft ook tijd nodig en o wat hebben jullie dit nodig want de zorg is zwaar !!!! Fleur gaat dit vast leuk vinden ,ik hoop dat er een tijd komt dat zij (zegt ) tot morgen .
Lieve groetjes en knuffels
Ans v doorn
Een reactie posten