Nadat ik, later op de avond, van Petra een bevestiging had gekregen dat het goed ging met Fleur, kreeg ik iets meer rust.... ietsje maar hoor.... want de nacht moest nog komen.
Ons grietje voor het eerst aan het logeren in een echt logeerhuis...
Mijn nacht was in ieder geval niet relaxt. Ik werd steeds wakker, ik denk wel ieder uur en lag dan maar te piekeren.
Gebroken werd ik gewekt door het geluid van een app! Petra van het logeerhuis stuurde een berichtje dat Fleur had geslapen tot 6.00 uur, oude tijd. De klok ging namelijk terug, dit weekend.
Ons snoetje was 's nachts nog wel een keertje wakker geweest maar viel na geruststelling weer lekker in slaap.
Petra had een fotootje meegestuurd van een vrolijk kijkende Fleur die samen met een van haar kleine "logeer-zusjes" (een heerlijk, lief, bijdehand grietje van 3 jaar oud) languit op een lounge-kussen tv lag te kijken.
Pffff.... wat een opluchting dat het goed gegaan was. Wat heerlijk te zien dat ze er zo vrolijk bij lag! Een warm gevoel stroomde door mijn lijf, ik was zo trots!!
Slapen ging niet meer dus maar lekker aan de koffie gegaan. En wachten tot het 15 uur was....
Michel en ik hadden alletwee de kriebels...we mochten haar halen, ons dappere, knappe Fleuremeisje.
Toen we binnen kwamen zat onze prinses op haar gemak in de rolstoel. Ze was blij en wij nog meer, denk ik ;-)
We hebben heel wat af geknuffeld en de complimenten vlogen in het rond.
Ze wilde uit de rolstoel en liet Michel op haar manier zien wat ze allemaal gedaan had, daar. Fleur liep naar het halletje waar de toilet was (daar had ze goed gebruik van gemaakt), naar de keukentafel waar gegeten werd, ze liet Mich de lift naar boven zien en het zitgedeelte compleet met de mand van de hond. Hier wilde ze in gaan zitten, haha..... zeg Petra.... betekend dit dat jullie haar daarin hebben laten slapen? ;-)
Volgens Petra had Fleur het echt heel goed gedaan. Ze had zelfs voordat wij kwamen nog even een tukkie gedaan, in haar bedje! Dan moet het toch wel goed voelen, lijkt me, anders doet ons grietje dat niet.
Vol trots zijn we naar huis gegaan. We hebben heerlijk languit op het snoezelbed liggen knuffelen, heerlijk!
Wat fijn om ons snoetje weer thuis te hebben!
Die avond viel Fleur heerlijk in slaap.
En wij? Wij waren op..... alsof we een ballonnetje waren, wat losgelaten werd en helemaal leeg liep....pfffffffft.... alle opgebouwde spanning kwam eruit....
Maar wat voelt het goed, wat zijn we trots... zowel op ons Fleurtje als op Petra en haar gezin.
4 opmerkingen:
Martine wat goed om te lezen dat je snoetje het naar haar zin heeft gehad.....dus vaker doen he. Zeg weet je dat je een hele prettige manier van schrijven (lezen) hebt, zou je niet een boek kunnen schrijven bv....hoe te leven met RETT. Groetjes je neef
...en trots op jullie zelf ;)
Hoi Martine, en trots op jullie zelf natuurlijk want loslaten valt niet mee! Maar wat is het goed uitgepakt en wat fijn dat Fleur daar zo welkom is (en en passant de grote "logeerzus" kan zijn").
Liefs, Klaske
Wat een opluchting dat het logeren Fleur is bevallen ,ja hoor typisch Fleur ik zie haar al denken zien jullie wel dat ik het kan ,geweldig zo n gast gezin waar Fleur het naar haar zin heeft ,dus de volgende keer is jullie ballon hopelijk minder opgeblazen,iedere keer minder lucht erin zodat jij en Michel echt ervan kunnen genieten ,maar ja het heeft tijd nodig maar dit was een geslaagde eerste keer .xxxxx
Lieve Groetjes en knuffels
Ans v doorn
Een reactie posten