Maar het werd ietsiepietsie later en ja hoor, het is er gisteren dan eindelijk van gekomen.... cakejes bakken!!
Het liep tegen drie uur.
Het was donker, het regende af en toe en het waaide... uitstekende ingredienten voor een kop thee met een zelfgebakken cakeje.
Oh nee, cupcake heet dat tegenwoordig ;-)
Even lekker in de keuken rommelen, onze snoet had geen zin en lag weer lekker languit op haar snoezelkamer.
Beslag gemaakt, vormpjes gevuld, hier en daar een stukje chocoladereep toegevoegd en hopla, in de oven.
Samen met Fleurtje heb ik de beslagkom uitgelikt, heerlijk met de vingers er doorheen en snoepen maar. Snoet moest er om lachen, toen ik het voor deed. Dat vond ze wel wat en ze heeft dan ook lekker mee liggen smikkelen.
Aandachtig zat ze me te bekijken toen ik vertelde dat ik dat vroeger ook al deed. Toen ik net zo oud was, als zij nu is.
Dat ik, ik weet niet hoeveel, cakejes heb gebakken. Dat ik ze mocht uitdelen op school, met mijn verjaardag. En dat zij zelf de volgende keer ook maar moet helpen, dan maken we ze ook voor haar juffen en klasgenootjes.
We doen het eigenlijk veel te weinig...
En wat is het heerlijk.... Die geur, die smaak, die gezelligheid...
Echt jeugdsentiment!
2 opmerkingen:
Hoi Martine, mm, lekker. Nog een reactie op je vorige blog, inderdaad een tiener, en een heel leuke bovendien! Liefs, Klaske
Martine ze zien er heerlijk uit !! Fleur ia dus komen helpen met de schaal uitlikken hahaha slim hoor !! Maar juist dat samen doen maakt het nog lekkerder.En ja gewoon iedere week maken ,veel bak plezier.
Groetjes en een knuffel voor de schalen likkers xxxx
Ans v doorn
Een reactie posten