Tijd dus voor een blog.
Een blog over de vakantie in Egmond, want daar zaten we vorige week!
Voor de 6e keer op rij, een week naar Egmond aan Zee!
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik het van te voren niet zo zag zitten. We hadden net die twee zware weken achter de rug, met ons Fleurtje. De weersverwachting was ronduit slecht en ik was moe...
Ook waren we uit nood, net 2 dagen voor vertrek begonnen met dat middel tegen epilepsie, de Depakine. De vraag was natuurlijk, hoe ons snoetje hierop zou reageren.
Maar de knop ging om, we zouden het wel zien en met een overvolle auto reden we zaterdag weg.
En spijt heb ik niet gehad, wat een geweldige week! Michel was dit jaar ook de hele week vrij en mijn ouders stonden net als altijd, iets verderop met hun caravan.
En wij weer in het huisje onder aan het duin!
Het was leuk, het voelde direct als thuiskomen.
Ook Fleurtje was direct op haar gemak. Liep al snel naar haar eigen slaapkamertje en naar de toilet. Ze wist het nog!
Het viel ons op dat Fleur wel heel erg moe was. Ze heeft (op één na) alle nachten doorgeslapen! Soms zelfs wel tot 9.00 uur.
We wisten niet wat ons overkwam, dit is wel ruim 6 jaar geleden, haha. Als ons meisje dan haar broodje op had, die opa weer iedere ochtend vers kwam afgeven, wilde ze weer naar bed.
Dan sliep ze rustig nog ruim 2 uurtjes en moesten we haar echt wakker maken.
Het was duidelijk een bijwerking van het medicijn. Nee...niet van de zeelucht, vorige jaren sliep ze hier ook gewoon slecht...
Misschien voelde het voor haar wel rot, moe zijn is niet echt fijn. Maar voor ons was dit wel even een verademing, die uurtjes slaap achter elkaar. En ik denk dat het voor de gesteldheid van Fleur ook wel goed was, haar ademhaling is tijdens de slaap tenslotte normaal en dat is goed voor haar lijfje!
De ochtend was zo dus al snel om.
Tussen de middag kwam oma om Fleurtje op te halen. Ging ze mee, naar het huisje op wielen. Een campingbroodje eten en lekker knuffelen met opa en oma.
En natuurlijk ging ze ook steeds even het kampeerterreintje over, overal even kijken en complimentjes in ontvangst nemen. Want bijna iedereen die daar staat, kent Fleur van de afgelopen jaren.
Mich en ik hadden dan even tijd voor de krant, de tv, de zon of de afwas. Lekker hoor, iedere dag even wat uurtjes samen.
Om een uur of twee, drie gingen we dan met z'n allen naar het strand. Met de auto of op de fiets, met of zonder jas, met of zonder laarzen...
Het weer was prima. 's Morgens vaak wat regen gehad, maar dan waren we toch nog niet op gang.
Verder hebben we 3 middagen echt goed zonnig weer gehad, waardoor we lekker met t-shirt en korte broek op het strand konden zijn. De andere dagen waren iets frisser maar droog.
Zo kon Fleurtje iedere dag even met haar voetjes door de zee. Want wat is ze daar gek op!
Haar oogjes beginnen te stralen als we bovenaan de strandopgang staan. Ze weet dan niet hoe snel ze naar de zee moet komen. Zo leuk, dat ze hier altijd zo van geniet!
Op bijna alle foto's die ik daar gemaakt heb, staat ze lachend en met pretoogjes.. Wat is het daar heerlijk.
En fijn dat ook dit jaar die kinder strandrolstoel aanwezig was, dat scheelde een hoop sjouwen door het zand..
Natuurlijk hebben we iedere dag bij de strandtent zitten borrelen. Dat is traditie.
Lekker wat drinken, Fleur natuurlijk een frikadel en wij tapas, bittergarnituur of andere heerlijke dingen.
Dat is het echte leven, hè!? Dit was toch wel vakantie.
Een heerlijk week, met prima weer.
Met een lief en ontspannen snoetje.
Met een lieve vader en moeder, die alles voor ons deden. Bedankt lieverds!
Kortom, dit was toch wel genieten!
