Mich en ik zijn een lang weekend naar Egmond geweest. Lekker saampjes, in het huisje onderaan het duin. Uitslapen, rustig ontbijten, even langs de zee lopen, warme chocomel drinken, hapjes halen, filmpjes kijken...kortom quality time!
Zaterdag heen en dinsdag weer terug.
Fleurtje mocht bij opa en oma logeren. Lief hè?!
Dinsdag op de terugweg, hebben we ons snoetje opgehaald, van het kinderdagcentrum. We parkeerde de auto en zagen haar al zitten, door het raam van het schooltje.
Snoet had ons door, we zwaaiden naar haar en een grote lach kwam op haar gezichtje. Ze was blij ons te zien en thuis kregen we steeds maar knuffeltjes van haar. Ze is zo lief!
Het was heerlijk om weer even niet te zorgen... maar het was ook heel fijn om weer met z'n drietjes te zijn. Lekker thuis keutelen, heel veel knuffelen, ja heerlijk hoor!
Snoetje kwam moe van school en had veel ademstops.
Ze wilde al vroeg naar bed. Heeft zelfs de HELE nacht doorgeslapen, tot 6.30uur.
Toen Michel haar gisterochtend bij mij in bed legde, krulde ze zich op en viel weer lekker in slaap. Saampjes tot 8.45 uur!
Ik genoot van dat lieve poppie. Vandaag was ze vrij, dus dat was gezellig. In de loop van de ochtend wilde ze weer slapen, nou hopla, samen in het grote bed. Twee uurtjes hield ze dat vol.
Toen vertrouwde ik het niet meer. Zoveel ademstops, zoveel slapen... gaat dat goed?
Nee dus, terwijl ik in de middag samen met Fleur boodschappen wilde doen, kreeg ze een mega aanval. In haar rolstoeltje, aan het eind van de straat.
Ze was heel blauw en slap, hing naast haar rolstoel, voorover met haar armpjes langs de wielen.
Oei, hier schrok ik toch wel van. Haar aanvallen worden heftiger..
Ik ben zo snel mogelijk terug gelopen, ondertussen haar lijfje tegen houdend. Snel met de rolstoel naar haar snoezelbedje gereden, en haar daar lekker neergelegd. Toen ik terug kwam van de jassen ophangen, was ze al in dromenland. Zo klein, zo witjes, zo kwetsbaar...
Gisteravond en vannacht was ze onrustig, als reactie op het aanvalletje en het slapen..
Ze heeft vanaf 22.00 uur bij mij in bed gelegen. Mich was weer verbannen naar een ander bed.
Maar alles voor het goede doel... ons snoetje het zo comfortabel mogelijk maken...
2 opmerkingen:
Martine fijn dat Fleur weer heeft mogen logeren bij jawel! OPa en Oma (de schatten genieten ook ) al is het soms zwaar ,maar met een gerust hart kunnen jullie dan relaxen wat o zo hart nodig is ,maar dat Fleur dan weer zwaardere aanvalletjes krijgt is heftig! angstig ! zorgelijk ,maar haar knuffels maken een hoop goed!!! Het is net of jullie steeds op tijd de nodige rust krijgen om het daarna weer vol te kunnen houden,Martine en Mitch ik heb grote respect voor jullie (dat wist je al)maar tochjullie zijn schatten .
Groetjes liefs en knuffels
Ans v Doorn xxxxx
Hoi Martine,
Fijn dat jullie even konden bijtanken in Egmond. En wat rot en verontrustend dat Fleurs aanvallen steeds heftiger worden. Ik hoop dat ze in Maastricht na al die onderzoeken ideeën hebben om de aanvallen meer onder controle te houden. En ik neem aan dat jullie sprietje in het grote bed er prima tussenin past maar dat dan drie mensen niet slapen! Sterkte maar weer. Liefs, Klaske
Een reactie posten