donderdag 23 februari 2012

Ben zo moe...

Even een kleine update...
De titel is is van toepassing op ons snoetje, maar als de blog over mijzelf zou gaan, had ik 'm ook gebruikt, haha.

Het is wat, met onze snoet. De afgelopen week viel niet mee.
Fleur komt heel erg moe van het kdc. Zit onderweg in de auto te mopperen en weet niet hoe snel ze thuis, naar haar snoezelkamertje moet lopen. 'Laat mij maar liggen', lijkt ze te denken.




In het weekend heeft ze de nachten helemaal doorgeslapen! Dat lijkt fantastisch, maar meestal zit daar wel wat achter...helaas. Of snoet wordt ziek of ze wordt mega druk...
Voor ons vaak geen moment, van de vlag uit. Raar hè, slaapt ze eindelijk eens door, zijn die ouders weer niet tevreden...het is ook nooit goed ;-)

Maar het klopte, Fleur was niet in goede doen. (behalve een momentje bij andere oma, dan)
Ze sliep overdag zelfs uren, dat doet ze nooit.
Zat iedere keer tegen een aanval aan, die dan niet kwam. Had grote pupillen en maakte erg weinig contact. Ze staarde ook regelmatig naar één punt, iets wat we nog niet eerder gezien hebben.

Zondagavond kreeg ze dan uiteindelijk een aanval.
Ze lag al in bed, Michel was bij haar. Ze was zo kwetsbaar en stil. Ongerust gingen we weer de nacht in. Soms ben ik zo bang, dat ze 's nachts er tussenuit piept...
Toen ze zich om 4 uur 's nachts dan ook meldde, was ik eigenlijk blij... ook al heeft ze daarna niet meer geslapen.

Maandagochtend, net voor het opstaan volgde de 2e aanval.
De rest van de dag is ze lekker thuis gebleven. 's Middags hebben we nog even met oma buiten gewandeld, dat vond snoet wel fijn. Maar veel contact maakte ze weer niet..
Inmiddels bleef ze zo afwezig en naar dat ene punt staren, ik wist even niet wat ik er mee moest. De onrust stak ook weer de kop op, wat bij haar hoort, na een aanval.

In slaap komen lukte dan ook niet, wat was ze druk. Hijgen, hijgen en natte handjes.
Ik heb haar om 20.15 uur bij mij in bed gepakt. Het lukte me niet haar de rust te geven.
Een uur later kreeg ze weer een aanval en viel daarna in slaap. Arm grietje, wat had ze het zwaar.
Fleurtje werd  om 1.00 uur weer wakker en direct begon de onrust weer.
Geen contact, hijgen, grote pupillen en mega veel spanning in haar lijf.
Helaas heeft ze de rest van de nacht niet meer geslapen...

Dinsdag en woensdag mocht ze bij opa en oma logeren! De lieverds!
Ze was nog wel onrustig maar heeft geen aanvallen meer gehad.
Ik heb hier lekker even kunnen bijslapen en vanmiddag haal ik mijn snoet weer lekker op.
Even knuffelen, hoor! En hopen op betere tijden...

2 opmerkingen:

Anoniem zei

LIEVE Martine zoveel nieuwe ontwikkelingen die je waarneemt,die je niet herkende van Fleur,wat lijken mij dat vreselijk angstige momenten en zo spannend ik hoop dat er nu wat rust terug keert,jullie heel veel liefs en denk veel aan jullie xxxxx
Groetjes Ans v Doorn
en een dikke knuffel voor Fleur

Anoniem zei

Hoi Martine,
Wat naar allemaal en van zo moe zijn word je vast ook labiel (ik wel tenminste). Fijn dat je ouders twee nachtje voor fleur hebben gezorgd maar het blijft natuurlijk zwaar. Ik duim voor betere tijden. Liefs, Klaske