Afscheid

Afgelopen vrijdag was dan het afscheid van Oma-Oma in Heerlen.
Ze werd in besloten kring herdacht en we zouden met een mannetje of 23 zijn.
Fleurtje ging met ons mee, ze hoort er tenslotte toch ook bij.

Maar spannend was het vantevoren wel... Hoe zou ze reageren, kon ze omgaan met de sfeer daar, wat als ze ging gillen...
Iedereen zei dat ik me niet druk moest maken, we waren toch onder elkaar..?! Michel zou ons snoetje onder zijn hoede nemen, zoet houden met lekkere snoepjes en als het niet goed ging, lekker buiten met haar gaan wandelen. Oke dan, ik geef het over.........
Na een zenuwslopende rit van bijna 2 uur (de bouwvakvakantie was die dag begonnen) kwamen we bij het uitvaartcentrum. We hadden Fleur verteld dat er vandaag een soort feestje was, maar dan wel een afscheidsfeestje en dat er muziek zou zijn en er verhaaltjes verteld zouden worden. En dat Oma-Oma er niet bij was omdat ze nu een sterretje is.
Fleur was verheugd alle mensen te zien en vooral dat opa en oma er waren. Hoe kan dat nou, zo'n eind van huis???

Tijdens de herdenking ging het hartstikke goed. Ze zat lekker naast Mich te smikkelen. De muziek kon haar niet zo bekoren, tja dat was dan ook geen Dirk Scheele, haha.
Ik zat er een paar stoelen verderop en hoorde haar hijgen en goochelen met haar ademhaling. Dan valt je pas op hoeveel geluid ze produceert.
Regelmatig riep ze "Mama"... Ik ving haar blik dan even en gaf haar een dikke knipoog. "Je doet het goed, meisje"...
Tijdens de speech van oma zat ze aandachtig te luisteren. Dat vond ze wel wat! En ook de woorden van de uitvaartverzorger konden haar wel boeien.
Toen tijdens de muziek de woordjes "Mama" geen effect meer hadden ging ze over op het repertoire "Papa". Zo schattig...
Ik had me er maar bij neer gelegd, Fleur is Fleur en dit is ook haar afscheid.

Na afloop gingen we nog even langs de kist. Ik pakte de foto van Oma-Oma die er op stond en liet 'm aan snoetje zien. Ik vertelde haar dat Oma-Oma er nu niet meer was en aan de hemel schitterde.
Fleur keek aandachtig van de foto naar de kist, en toen naar mij. Toen nog eens naar de foto, lachte en liep door. Ik heb er zoveel voor over om te weten wat  ze toen begreep of dacht....

Na de dienst hebben we in een restaurant lekker koffie gedronken en broodjes en vlaai gegeten. Fleur zat aan het hoofd van de tafel en vond het wel wat. De sfeer was ontspannen en er werd een hoop gekletst.
Nadat ze met opa buiten had gewandeld ging ze met oma alle mensen langs. Bij iedereen bleef ze even staan, wachtend op een lief woord, een aai of een zoentje. Wat is het toch een schatje, al zeg ik het zelf...

Nadat we nog even in het huisje van Oma-Oma waren geweest reden we terug naar huis.
Alle drie moe, de spanning die van ons af viel maar ook het koppie vol van alle indrukken en verhalen.
En dat laatste zorgde er waarschijnlijk voor dat ons snoetje pas om 22.15 in slaap viel, terwijl ze al om 19.30 uur op bed lag.
Ze was erg onrustig en hijgerig. Ook niet zo gek he, na zo'n lange, intense dag...?!

Je hebt je goed gehouden, Fleurtje. Ik ben heel erg trots op je!
En ook op Mich, die ervoor zorgde dat ik echt afscheid van oma heb kunnen nemen.
Ik hou van jullie tweetjes!