Onrustig

Ik had even een blogdip... geen puf ...

De avond dat Michel terug kwam van wintersport, ging ons snoetje helemaal uit haar dak. Ze is nog nooit zo blij geweest, hem te zien!
Twee avonden heeft ze als een roosje geslapen, jaja pappie was weer thuis. Helaas was het van korte duur...

Al twee weken is ze onrustig, heeft veel spanning in haar lijfje, eet slecht, heeft regelmatig een angst-aanvalletje (uit het niets schrikt ze dan... ook van niets...krijgt dan grote angstige ogen en gaat trillen) en slaapt slecht.
Inslapen duurt lang en ons moppie is vroeg wakker, vier uur of vijf uur of een hele nacht....
En ondertussen is ze zo moe, heeft donkere kringen onder haar oogjes en wil eigenlijk van alles niets.
Kleine snoet, ze heeft het weer zwaar.

En wij dan eigenlijk ook wel een beetje. Als ze eerder wel eens vroeg wakker werd, kwam ze naast me in het grote bed liggen. Lekker rustig dvd kijken (en ik deed dan m'n oogjes nog wel eens dicht) of als het lukte nog even doorslapen, in mijn armen.
Maar nu is er zoveel onrust, ze hijgt, moppert en wringt contant met haar kletsnatte handjes.
We willen haar zo graag helpen, proberen van alles, maar het heeft geen effect. We kunnen het niet doorbreken. Het put je uit, door slaapgebrek maar zeker ook door die machteloosheid.

Vandaar die blogstilte.
Ik hoop dat het gauw weer goed gaat met snoet. Dat het wat rustiger wordt in haar koppie en lijfje.
En dat we dan weer van die stralende lach kunnen genieten.
Ons kleine, grote meisje toch....