In 't holst van de nacht

Vijf dagen lang heeft Fleurtje koorts gehad. Flinke koorts en verder niet. O ja, toch wel, ze had ook nog een ontstoken oogje.
Vijf dagen lang heeft snoetje op de bank gelegen, of samen met één van ons in het grote bed.
Ze is zooooo ontzettend lief als ze ziek is. Niet mekkeren of mopperen, ondanks de hoge koorts. Het is zo'n lekker knuffeltje, een genot om voor te zorgen.

Natuurlijk is ze nu 's nachts weer wat vaker en vroeger wakker. Voor we gaan slapen bepalen we wie "nachtdienst" heeft.
Zodra Fleurtje roept, springen we ons bed uit. We doen nooit een lampje aan, hopend dat ze dan zo snel verder slaapt. In ons bed, want dat werkt het snelst en het best.
Eentje van ons gaat naar snoetje. De ander haalt warm water om het slangetje van de sondevoeding door te spoelen.
Dus bed-deurtjes open maken, voedingspomp uit, sondevoeding afkoppelen en afdoppen, slangetje doorspoelen met een spuit warm water en van de mic-key button afkoppelen.
Dan nog even de pyamabroek uit, in ons waterbedje is het tenslotte lekker warm en dan hup, naar het grote bed.

En alles in het pikkedonker, in het holst van de nacht... ze moesten buiten eens weten wat zich hier allemaal afspeelt.
Grappig eigenlijk, maar het werkt goed. Ons meisje krult zich helemaal op in onze armen en valt met een gelukkige snoet in slaap. Wat is het toch een dotje.
En zo rommelden we de afgelopen nachten door.
Vanmorgen toch maar even naar de huisarts geweest.
Het oogje werd erger, Fleur had inmiddels ook een soort korstjes in haar neus en op haar voorhoofd.
Bleek ze krentenbaard te hebben.... getsie...ook dat nog. Ze krijgt nu een antibiotica kuur.

Oh oh, wat is het een dotje, overdag en in 't holst van de nacht.
Gelukkig maar, dat maakt het allemaal een stuk makkelijker.
Het is heerlijk om haar om me heen te hebben, het is fijn om haar mama te zijn.

Love you, snoetje. En knap maar gauw op!