Fleurtje, voor afgelopen donderdag stond dus jouw afspraak in het WKZ gepland.
Maar eerst zijn we nog even naar Laren gereden, samen met oma. Jij had namelijk nieuwe pantoffeltjes nodig en oma moest HOOGNODIG nieuwe schoenen. En dus gingen we lekker met z'n drietjes shoppen. Oma en mama gaan vaker naar dit leuke dorp. Op ons gemak koffie met taart doen, lunchen en alle mooie winkels in.
Vandaag mocht jij ook mee, he Fleur. Als een echt goois meisje zat je in je wandelwagen.
Lakjasje aan, laklaarzen, je mooie sjaal en natuurlijk een haarband in je haar. Haha, je paste er helemaal bij, daar!
En iedereen in de winkels vond je mooi en wilde weten hoe dat nou precies zat. Jaja, zelfs in dat "perfecte" Laren zijn ze nu op de hoogte van het Rett syndroom.
Toen naar het ziekenhuis. Na dik 3 kwartier wachten zaten we bij de specialist. Diegene die ook jouw PEG-sonde heeft geplaatst.
Ik vertelde dat je zo moest boeren en slikken na het eten. En dat je 's morgens bijna moet spugen.
Ook volgens hem kon dat reflux zijn, het terugstromen van de maaginhoud in de slokdarm. Dit is vervelend en kan als je het niet behandelt ernstige klachten geven. Er kunnen dan ontstekingen in de slokdarm komen en dat is heel pijnlijk.
Zijn voorstel was om op dag 1, een 24-uurs pH-meting te doen en op dag 2, een gastroscopie onder narcose. Bij een gastroscopie gaan ze met een flexibele cameraslang, via je keel naar binnen. Zo kunnen ze je slokdarm en maag van binnen bekijken.
De ph-meting heb je in maart ook al gehad, voordat je geopereerd werd. Dat was dat verhaal met het dunne slangetje door je neus....Ik schrok zo en zag de bui al hangen, het plaatsen daarvan was vorige keer een drama! En de opname in het ziekenhuis was ook niet zonder stress...
Toen ik dat aangaf was de specialist zo aardig de boel om te gooien. Met hem kon je alle kanten op...Nou, dat is toch wel fijn...
Nu ga je de eerste dag onder narcose, dan doen ze het onderzoek van je slokdarm en brengen ze daarna gelijk die neussonde in.
Je mag dan in de loop van de dag, met een registratiekastje, mee naar huis. Dit kastje registreert of je last hebt van reflux.
De volgende ochtend gaan we dan terug om de neussonde eruit te laten halen.
Klein meisje, wat moet je toch allemaal meemaken..kon ik het maar van je overnemen...
Gelukkig hoef je niet te blijven, maar ik vind het toch sneu voor je. Weer een narcose...
En jij, jij hebt het die donderdag fantastisch gedaan.
Je bent een lieverd en je hebt in het WKZ de co-assistent zitten inpakken. Heerlijk zat je daar naar haar te lachen en zij maar naar je kijken...en kijken...
Volgens oma ging ze die avond direct op internet zoeken naar het Rett Syndroom. Ze kende het niet en het fascineerde haar. Ze vond je prachtig!
En dat ben je..ons allermooiste en liefste meisje...