Zaterdag 14 maart:
Zaterdagochtend om 7 uur wordt ons meisje wakker. Ze heeft vannacht heel rustig geslapen.
Wat zijn we trots op haar, ik kan het niet vaak genoeg zeggen.
Fleurtje heeft al 24 uur niets gegeten en gedronken, ivm de operatie. Vandaag mag ze weer lekker smikkelen, kleine beetjes.
Nadat ze fris gewassen is, schil ik een lekker peertje voor haar. Zodra ze dit ziet, begint ze te stralen. Te gek he, dat je haar met zoiets kleins, zo blij kan maken. Ze smult er heerlijk van!
Ook een boterhammetje gaat er prima in...
Dan komt Stan nog even op bezoek, z'n mams en ik drinken een kop koffie en Fleur ligt (ja inderdaad, Carola!) als een diva in bed. Stan heeft alleen oog voor de mooie ballonnen van Fleur en Fleur ligt alles op haar gemak te bekijken. Wat een lekker stelletje!
Stan mag vandaag naar huis, wij moeten langer dan gepland blijven, ze willen komende nacht de sondevoeding geven en kijken of dit goed gaat. Nou ja, vooruit maar, het is voor een goed doel, nietwaar?
Michel is er om half 10 en Fleur geniet van alle aandacht. We lezen wat voor, zingen een liedje en kijken een filmpje. Tussen de middag lekker weer wat eten, het gaat goed met onze meid. Ze is nog wat moe maar lijkt verder nergens last van te hebben.
Om 14.00 uur komen opa en oma. Ja, Fleur vindt dit wel wat, lekker iedereen om haar heen.
Michel en ik kunnen nu even samen naar het restaurant, koffie drinken en even een frisse neus halen. Pfff, wat wordt je gaar in zo'n ziekenhuis. Respect voor alle ouders die daar weken en soms wel maanden zijn!!
Nadat opa en oma weer weg zijn, is het tijd voor ons snoezeluurtje. We zetten ons meisje in een rolstoeltje en lopen naar beneden. Fleur in een rolstoeltje, confronterend maar het staat haar zo lief!
Ze zit keurig rechtop en trekt haar liefste snoetje.
In de snoezel trekken onze schoenen uit en gaan op het grote warme waterbed liggen. Een heerlijk muziekje staat op en het duurt niet lang voordat Fleur zich kan ontspannen. We zijn alledrie moe en wat is dit dan lekker,zeg. Al gauw horen we het gesnurk van onze prinses. Ha, dit werkt echt ontspannend...Ook Michel z'n luikjes vallen af en toe dicht.
Na een tukkie van een half uur gaan we weer terug naar ons eigen kamertje..., jammer...
Tegen zeven uur wordt Fleur moe. De verpleegkundige komt zeggen dat ze even een kwartiertje gaat eten en dan de pomp komt aansluiten. Maar helaas wordt dit kwartier een half uur en is Fleur onrustig geworden. Ik haal de vpk achter de balie vandaan en vraag haar de boel aan te sluiten.
Er is verwarring of de wond van de PEG ontsmet moet worden met jodium. De een zegt niet, de documentie zegt wel. Ik vraag het de vpk en dat had ik beter nu niet kunnen doen. Op haar gemak leest ze het boekje door, ons meisje gaat nu echt overstuur. Het schijnt de vpk een rotzorg te zijn hoe het patientje door dit alles van slag raakt.
"Hallo, zullen we Fleur nu aansluiten op de pomp en dit later uitzoeken?".
Dit gaat op z'n elfendertigste en ze wil dan ook de pomp nog eens op haar gemak gaan uitleggen.
"Nou, dat komt wel hoor, het is nu belangrijk dat Fleur gaat slapen...".
Oh, je zou ze toch..? Is dit een kinderziekenhuis? Nou, we hebben de afgelopen dagen meerdere keren meegemaakt dat er zeker niet in het belang van Fleur gewerkt wordt.
Goed, na een dik half uur kan Fleurtje eindelijk gaan slapen. Ze is zielig en overstuur. Toch duurt het niet lang voor ze in dromenland ligt...en hopen we op een rustige nacht!
Fleurtje, het is jammer dat we de dag zo moesten afsluiten. Je voelde je goed vandaag en je hebt genoten. Je bent onze dappere dodo!
1 opmerking:
Gut meis,.... wat baal ik voor jullie dat je geen goed gevoel hebt overgehouden aan deze opname. Ik had je op alle vlakken kunnen waarschuwen, maar dat vond ik niet eerlijk. Ieder beleeft alles op zijn eigen manier en dan kan je wel olie op het vuur gooien maar daar heb je niets aan. Trek hier maar een leer uit, dat doe ik nu nog steeds. Alles checken en actief blijven meedenken. Dat wil je eigenlijk niet maar je moet wel.
Hopelijk voor nu even een rustig vaarwater voor Fleurtje en voorlopig, of beter gezegd, helemaal geen ziekenhuizen meer.
Hey Fleurtje,... nu kan je lekker gaan groeien lieverd, dan heb je straks ook nog energie over om ook nog lekker ondeugend te zijn. Dat zou mooi zijn toch?
Knuf voor iedereen, C.
P.s. er schuilt wel een boeffie in die mooie diva hoor! Haar ogen fonkelen de hele dag!
Een reactie posten