Een bijzonder mens

Lieve Fleur,

Om 19.00 uur heb ik je naar bed gebracht. Ik lag lekker naast jou, een boekje van Nijntje voor te lezen. Toen het uit was draaide je je naar me toe en sloeg een armpje om me heen.
Zoals altijd zeg ik je, hoeveel ik van je hou en dat ik altijd goed voor je zal zorgen. Dat je nu lekker mag gaan slapen en dromen. Je oogjes vallen dicht...Heerlijk voelt dat, als je zo rustig en tevreden in slaap valt.

Als papa of mama jou naar bed brengt, blijven we altijd even bij je liggen totdat je slaapt.
Nee, pedagogisch niet verantwoord, maar het voelt zo ontzettend fijn.
Als je alleen bent raak je direct overstuur. In het verleden brachten we je naar bed en moest je zelf in slaap zien te komen. Dat was goed voor je, zei men. Je huilde dan altijd en viel na een half uur overstuur zijn, in slaap. Maar dit voelde voor ons niet goed. We wilden dat je relaxed ging slapen, je hebt het tenslotte zo hard nodig. En zo is het gekomen, we blijven bij je liggen tot je oogjes dicht vallen.
Meestal is dat binnen 10 minuutjes en heel soms hebben we een uitschieter naar een half uur. Maar wat maakt het uit, het gaat prima zo. En iedereen die daar een andere mening over heeft, ook goed. We zijn met jou Fleur, gewend om wat in te leveren. Daar kunnen die 10 minuten per dag makkelijk bij. Met alle liefde!!

Maar nu even to the point. Je mama had weer wat bedacht, hoor.
Je hebt een prachtig hoog-laag bed. Van beukenhout gemaakt. Met een hoge omranding, zodat je er niet uit kunt vallen. Maar je mama houdt niet zo van beuken. En als jij straks in je nieuwe kamertje komt te liggen, zou ik het zo graag wit gespoten hebben. Past veel leuker bij al je spulletjes.
Dus ging ik op zoek naar een bedrijf wat jouw bed mooi wit kon maken. Ik zocht heel internet af en vroeg hier en daar, per mail, een offerte op. Ik stuurde een foto van het bed mee, zodat men wist hoeveel werk het zou zijn. En toen gebeurde er iets fantastisch...

Ik kreeg een mailtje, van de eigenaar van een meubelspuiterij.
Deze Mister X. wilde jou bed wel wit spuiten.
Kosten....een zelfgebakken appeltaart!!! Hij had de weblog van jou gelezen Fleur en vond je een prinsesje. Volgen hem hadden we al genoeg zorgen, dus bood hij aan deze klus gratis te doen.
Nou, ik kan je verklappen, de tranen sprongen in mijn ogen toen ik dit las. Twee dagen lang, heb ik door de kamer gestuiterd. Wat geweldig, dat we dit soort mensen mogen tegenkomen. Puur en belangeloos.
Wat een bijzondere man!

Afgelopen maandag heb ik je bedje gebracht. En morgen kan ik 'm ophalen. Ik ben zo benieuwd, hoe het geworden is...
Jij hebt deze week zonder de bedrekken geslapen. De eerste keer vond je grappig. Je zat te giechelen op bed, toen we je pyama aan trokken. Je had goed in de gaten dat het anders was. Leuk, hoor!!
We hadden naast je bed een extra matras gelegd, voor het geval je eruit zou rollen. Dan was de landing in ieder geval zacht. Maar het gaat goed, je blijft keurig liggen en bij de eerste kik die je geeft, staan we naast je. En vanavond kon ik het niet laten even foto's van je te maken. We zien je namelijk niet snel weer in een gewoon bedje, toch?

Want morgen haal ik je eigen bed weer op, gewapend met een appeltaart.
Hopelijk is ie mooi wit en ga jij nog eens giechelen, als je het ziet .
Honderdduizend maal dank, je bent een bijzonder mens, Mister X.

En kleine prinses, slaap maar lekker. Ik hou heel veel van je!

Kusje van mama