Het komt goed...

Lieve Fleurtje,

Ik zal je eens iets heel leuks vertellen.
Ik ben een beetje verliefd op je. Nou ja, een beetje? Een beetje heleboel!

Je bent zo'n lekker meisje van me. Na maanden van tobben, slecht slapen, veel mopperen en jammeren, zit je nu al een paar weken prima in je vel. Je bent zo gezellig en ondernemend. Je hebt de Teletubbies haast niet meer nodig en je kunt genieten van alle andere dingen.
Samen door de tuin lopen en het onkruid naar de container brengen. Jij voelt je dan heel belangrijk, als ik je vraag om mij te helpen. Ook de plantjes water geven vind je leuk. Of een rondje om lopen en kijken of we hondjes tegenkomen. Je "helpt" me in de keuken met drinken of een snoepje halen. Prachtig, hoe ik je snoetje dan zie stralen!

En dit alles maakt mij natuurlijk ook erg blij. En doordat je al een hele tijd de nacht doorslaapt (ssst..afkloppen), heeft mama ook veel meer energie. En meer geduld. En zie ik ook weer hoe geweldig lief je bent!
Ja, ik geef het toe. Ik heb het de laatste jaren best zwaar gehad. Zag het soms echt niet meer zitten en heb me wel eens afgevraagd, waar ik aan begonnen was.
Ik had moeite met accepteren, dat dingen soms anders gaan met jou, dan dat ik had verwacht. Ik wilde dat alles altijd perfect verliep. Nou, dat gaat natuurlijk niet, als je een kind hebt. En zeker niet, als je dan ook nog Rett hebt, he Fleur?!
Doordat ik daar nog een weg in moest vinden, zat ik regelmatig met mezelf in de knoop. Ik vond het moeilijk me te realiseren dat ik een ander leven had gekregen. Een leven wat grotendeels zal bestaan uit zorgen en verzorgen. Ik zorgde goed voor je en het ontbrak je echt aan niets. Maar ik heb nu het gevoel, dat ik het toen allemaal van "een afstand" bekeek. Alsof ik alleen aan het verzorgen was. En dat ikzelf aan het overleven was. Snap je me een beetje? En dat maakte me dan weer verdrietig. Alsof ik een slechte mama voor jou ben geweest.

Maar nu is het tij gekeerd. Ik kan er veel beter mee omgaan, al zeg ik het zelf... Ik probeer het allemaal te nemen zoals het komt. En meestal gaat dat goed. Ik ben superblij met je en enorm trots op je. Trots op zo'n mooi en leuk meisje. Dat was ik afgelopen jaren natuurlijk ook, maar nu is het gevoel er weer helemaal! Ik hou zoveel van je, dat het soms pijn doet in mijn hart.

En als je, zoals vanmorgen vroeg bij me in bed, in m'n armen ligt...en ik zachtjes liedjes voor je zing...dan ben ik zo blij en dankbaar, dat ik jouw mama mag zijn.
Dankjewel lieve Fleur, dat je zoveel geduld met me hebt gehad..

Liefs,
Mama