Lieve Fleur,
Een uurtje geleden heb ik je lekker naar bed gebracht. Je was zo ontzettend moe vandaag. Ik hoefde je geen verhaaltje meer voor te lezen want, voor ik het boekje had gepakt, lag je al te snurken. Je had het goed naar je zin vandaag op schooltje en nadat we vanmiddag wat gedronken hadden, zijn we nog even naar buiten gegaan. Het was zo heerlijk in het zonnetje dus, zijn we een rondje gaan lopen.
Lopen? Ja...lopen. Want sinds een tijdje heb jij een nieuwe loophulp. Het ding heet de HORS (of course, of course) en zit ingenieus in elkaar. Jij staat vast in een corsetje en op deze manier kom je automatisch in de juiste uitgangspositie te staan. De positie om goed te starten met lopen, iets voorover dus. En het werkt, heel goed zelfs. Je hebt er nog niet zo veel in gelopen maar, je doet het super!
En zo oefenen we steeds. Je kunt ook zonder loophulp aan de hand lopen maar, bent bang om alleen te stappen. Zodra we jouw handje loslaten raak je in paniek. Je denkt dat je echt iets vast moet houden. Je vorige loophulp was een "achterwaartse" rollator. Je hield de twee handvatten goed vast en sleepte er als een gek mee over de stoep. Prachtig vond je het. Toch ontwikkelde je je niet verder en daarom deze nieuwe loophulp. Hier kun je lekker in rondlopen zonder dat je iets moet vasthouden. Zo krijg je misschien wel het vertrouwen, om ook met losse handen te gaan.
De artsen denken dat je nog zelfstandig kan leren lopen. Zodra je je angst maar overwint en genoeg energie hebt. Vandaag dus weer geoefend en je had er ontzettend veel plezier in.
En lieve Fleur, mocht het je niet lukken zelfstandig door het leven te gaan, dan nemen we je toch lekker aan de hand...!
