Ha Fleurtje,
Ik zou nog een stukje schrijven over onze bijzondere ontmoeting. Ruim een week geleden kwam Nathalie, een Rettmeisje van 12 jaar, samen met haar familie bij ons langs. Het was een hele fijne middag. We hadden jou al een paar keer gezegd dat ze zouden komen. Toen het eenmaal zover was, vond je het wel spannend. Die vreemde gezichten en die aandacht. Je had even tijd nodig om te wennen, maar na een half uurtje ging je dan toch contact maken. Even stiekum naar de papa van Nathalie gluren en haar broertjes in de gaten houden. Die liepen in en uit naar de tuin, dat vond jij wel grappig. Toen de voetbal tevoorschijn kwam moest je zelfs even lachen om ze. Het was leuk te zien dat Nathalie en jij veel op elkaar leken. Samen lekker "snaaien" en tv kijken. Het Zandkasteel en Dirk Scheele. Samen druk met de handjes, ieder op jullie eigen manier. Samen op de grond zitten, jij op je billen en Nathalie op haar knieën. En voor de foto ook nog even naast elkaar op de bank. Daar hadden jullie even contact met elkaar. Zo leuk te zien! Nathalie is een schat, haar broertjes zijn ontzettend lief en haar ouders hele fijne mensen.
Voor onszelf was deze ontmoeting best wel spannend. Een Rettmeisje van die leeftijd zien we niet vaak en zo uitgebreidt. Uit de verhalen over Nathalie en hoe ze hier zat, maakten wij op, dat jullie erg veel op elkaar lijken. Qua bouw, allebei zo tenger en vaak ook in jullie doen en laten. Zo hebben wij een beeld gekregen, hoe jij over een jaar of 7 zou kunnen zijn. En dat viel ons zeker niet tegen! De toekomst is toch iets waar je steeds een beetje tegenaan hikt...
Toen we 2,5 jaar geleden de diagnose kregen, probeerde we ons voor te stellen hoe het zou zijn als jij 5 jaar zou worden. En nu ben je bijna 5 en vragen we ons geregeld af, wat nu als je 10 of 12 jaar zou zijn? Zouden we je dan nog lekker op schoot kunnen nemen, of tussen ons in op de bank? Hoe ziet dat eruit, als je niet kunt lopen en alleen op de grond kunt zitten? Dat er een rolstoel in huis komt? Dat je niet kunt praten, maar we wel je oogjes kunnen lezen?
Nou, dat antwoord hebben we... Dat ziet er net zo geweldig uit als nu!!
Je zult groter worden Fleur, maar verder blijf je gewoon ons lekkere moppie!!
5 opmerkingen:
Lieve Michel en Martine,
Je vertelde mij toen, dat je altijd tranen kreeg, als je naar het filmpje keek van Nathalie met paardrijden; nou, nu krijg ik tranen in mijn ogen na het lezen van dit mooie verhaal. Gevoelens zijn wederzijds.
Liefs Harry en Angelique
het is weer vrijdag en riet helpt me nu om echt een berichtje te sturen.
dit berichtje is voor fleur.ik had al gehoord van jouw speciale visite,maar met de foto's is het heel levendig.begrijpelijk dat je even moest wennen aan zo'n invasie,maar eigenlijk vond je het wel leuk.je ziet wel dat een grote meid van 12 jaar ook een vriendin kan zijn.werd het weer een fijn weekend samen met je ouders!groetjes van thea
Hai Fleur,
Gisteren ben ik bij oma en opa op de koffie geweest.
Want oma en opa wonen nu lekker dichtbij.
Oma en Opa kunnen zo fijn vertellen, over het zwemmen ,te gek hoor met opa zwemmen en oma vind het ook te gek .Op de site heb ik de foto's gezien, jammer dat je niet van het paard kon genieten,hartstikke eng natuurlijk ,maar lieve schat ik vind paarden ook eng.
Leuk dat Nathalie met haar familie bij jou op bezoek is geweest.Dan kon mama zien hoe een meisje van 12 is die ook het rett heeft, ja hoor gewoon een grote lieveschat.
Super Papa wens ik succes,want stoppen is heeeeeel moeilijk,maar voor jou en mama gaat hij de strijd aan.
Dikke knuffel
groetjes Ans v Doorn
hey fleurtje !!
toen ik dat verhaal over nathalie leesde toen dacht wat is dat leuk voor jou!! jullie zulllen best wel veel lol hebben gehad.en michel en martine ik vind het echt knap dat jullie zo groot verhaal kunnen schrijven!!
maar ik zie jullie weer 12 april!!
doeiii
xxx.brenda
Een reactie posten