Onrust

Lieve Fleuremeisje,

Ik moet er toch even een stukje over schrijven..

Het gaat deze week niet zo lekker met je. Na een heel gezellig en relaxed weekend ben je nu mega onrustig. De hele week al. Je bent zo druk met je handjes aan het wringen, dat je er kapotte plekjes van krijgt. Je ademhaling is snel en uitademen doe je met veel lawaai en gekreun. Je bent constant geluiden aan het maken, je zegt dan mie mie. Aan een stuk door.

Ik weet helaas niet wat je bedoelt en wat je zou willen. Als ik je aan de hand meeneem en tegen je zeg: "Laat maar zien wat je wil, dan loop je even een rondje. Maar al gauw wordt je weer onrustig. Ik geef je wat te eten, te drinken of te spelen. Soms raad ik het op die manier, maar meestal niet.

Ook onderweg in de auto is het een drama. Anders luister je altijd naar de cd van Dirk Scheele en heb je lol, maar nu ben je bangig en huilerig. Je handjes zijn kletsnat van het zweet. Je zit steeds maar te mie mieen. Op schooltje zeggen ze dat je niet eens kan genieten van de kringspelletjes, terwijl je dit normaal zo leuk vindt. Je wil daar vaak in de box. Thuis is het enige wat heel af en toe helpt,  lekker bij mij op schoot. Helaas is dat ook van korte duur.

Lief schatje, ik wil je zo graag helpen. Alles wat je wil zou ik voor je doen, al moet ik op m'n kop gaan staan!! Ik word er een beetje verdrietig van en voel me zo machteloos.

Alleen jij weet wat eraan scheelt... Kon je het maar zeggen.

Dikke knuf van mama