De Mud Cruiser

Bijna 3 weken thuis. We hebben redelijk een ritme gevonden.
We houden ons, zoveel mogelijk, vast aan het normale dagritme.
Op tijd opstaan, ontbijten en wassen en aankleden. Omdat Fleur nog steeds niet helemaal fit is, rusten we tussentijds ook lekker uit.
En we boffen natuurlijk gigantisch met het prachtige, zonnige weer. Dus maken zowel ‘s morgens als ‘s middags een goeie wandeling. Dat mag van Rutte. Fris neusje halen, mits we afstand van anderen houden.

Ik zag vorige week de bui al hangen. Weken thuis en dus zolang het kan, lekker veel wandelen.
Dus besloten we een Mud Cruiser aan te schaffen. Niet dat we van plan zijn om door de modder te sjouwen, hoor.
De Mud Cruiser is een outdoorwiel wat je makkelijk op de rolstoel klikt. Dit geeft meer comfort tijdens het wandelen. Geschikt voor ruig terrein en bos of strand.

Maar wij wilden ‘m voor onze gewone wandelingetjes. Normaal trilt Fleur uit haar rolstoel als we over de Tielse kinderkopjes gaan. Voor haar vervelend en ook voor ons niet comfortabel wandelen.
Maar met dit ding gaan we als een jekko door de wijk. Het rijdt zoveel beter.
De kleine voorwieltjes worden iets opgetild en dus rij je voor alleen met het grotere wiel. Zo fijn.

En zo genieten we extra van onze 2 hoogtepuntjes van de dag!
De paden op, de lanen in.... tra la tra la, tra laaa.

P.S Inmiddels hebben we bij de fietsenmaker een spatbord op het wiel laten monteren.
Fleur zat steeds met haar voet op de band. Ze houdt ervan om haar benen regelmatig te strekken.
Niet echt handig... ;-)

Het Corona virus

Daar zitten we dan. Nu precies 1 week, zijn we allemaal thuis. Of eigenlijk lieg ik, we zijn 1 week thuis vanwege het Corona virus.

Fleur was de week ervoor al thuis vanwege epileptische insulten, koorts, een "raar" been, overgeven en diarree. Dus nu al 2 weken onder de pannen.

Het is bizar, het kinderdagcentrum is minimaal 3 weken dicht. Michel werkt thuis en heeft boven een kantoor ingericht.
De eerste dagen waren we zoekende. Michel is niet gewend thuis te zijn, op af en toe een thuiswerkdag na dan. Ik had al een week zorg achter de rug. En Fleur wilde ook wel weer wat anders dan haar moeder en de bank.

Helaas ging de boel op slot. En al die informatie op tv en andere media gaven onrust.
Mensen die hamsteren, zoveel nieuwe besmettingen en het aantal doden. Ik heb voor Fleur een Corona pagina op haar spraakcomputer gemaakt, zodat ze ook "mee kon praten".
Ze zegt regelmatig: "Corona virus, veel mensen, ziek, hoge koorts". Geweldig dat ze dit zo oppikt. En voor ons een geruststelling dat ze iets controle heeft, over wat ons zo bezig houdt.

Want spannend vinden we het inmiddels wel. Niet zozeer voor ons zelf maar wel voor Fleur, een kwetsbaar grietje wat in een vingerknip heel ziek kan zijn.
Inmiddels hebben we besloten de zorgverleensters van Fleur niet meer thuis toe te laten. Zij werken ook op een woongroep en vormen een extra risico. Dat is een moeilijk besluit maar wel in het belang van Fleur. Ook de logeerweekenden gaan niet door.
De zorg komt nu dus allemaal op ons bordje te liggen. Gelukkig nog wel met wat hulp van opa en oma.
We zijn allemaal alert, houden afstand als we buiten mensen passeren, wassen veel onze handen en temperaturen regelmatig. Er komt verder niemand meer in ons huis.

We merken aan Fleur dat ze haar "schooltje" en juffen wel mist. Ze praat er veel over via haar spraakcomputer. Ze vindt het wel gezellig thuis, zeker omdat ze haar papa zoveel ziet, maar de verveling slaat toe. Ze wil wat anders.

Het zal helaas nog even duren... maar het belangrijkste is dat we hier allemaal zonder toestanden doorheen komen....