Cardioloog

Vandaag hadden weer de jaarlijkse afspraak bij de cardioloog. Dus vanmorgen gingen we samen met papa naar het WKZ in Utrecht.
Twee weken geleden waren we al een keer op en neer gereden voor een 24- uurs ecg/ hartfilmpje. Fleur draagt dan 24 uur een registratie kastje bij zich die constant haar hartritme meet. Daar kregen we vandaag de uitslag van.

We hadden het heerlijk koel in de auto, Dirk Scheele stond weer aan en we verheugden ons vooral op de koffie. ;-)
Net voor Utrecht kreeg ons snoetje een flinke aanval. Oei.... wat nu? Dit kwam heel onverwachts.
We besloten door te rijden en te kijken hoe het zou gaan. De afspraak verzetten kon altijd nog.

Omdat we wat vroeg waren deden we toch eerst de koffie. Fleur zat bleek en moe in haar rolstoeltje. Ze kon zich niet overgeven aan haar slaap. Dus heeft ze toch nog lekker wat melkschuim gesnoept.
Haar Rett vriendinnetje die al 6 weken daar in het ziekenhuis ligt, kwam samen met haar mama even mee koffie leuten. Maar Fleur had het zwaar en er kon geen lachje af.
Gauw naar boven voor het consult en dan met gierende banden naar huis!

Op de poli werd er nog een hartfilmpje gemaakt. Liggend op de behandeltafel viel ons snoetje toch in slaap. Van de verpleegkundige mocht ze lekker blijven liggen, ze zou de arts wel naar ons sturen, dan hoefden we niet met Fleur te slepen. Omdat het daar koud was, zette ze ook nog de warmtelamp boven Fleur aan, zodat snoet niet teveel afkoelde tijdens haar slaapje. Wat ontzettend lief en attent, he?!
Het liep gigantisch uit, dik een uur hebben we daar zitten wachten. Omdat Fleur toch al die tijd sliep was het voor nu geen probleem.
De arts kwam en vertelde dat het hartfilmpje er goed uit zag. Geen bijzonderheden, geen reden voor ongerustheid. Fleurtje was inmiddels wakker geworden en na deze stempel, "goedgekeurd" wilde ze wel weg. Volgend jaar komen we weer terug...
In het restaurant hebben we nog een broodje gegeten en daarna zijn we gauw naar huis gegaan.

Snoetje was nog erg moe en heeft lekker op het snoezelbed gelegen. Haar oogjes vielen soms dicht... arm pupke, het was zwaar voor haar vandaag. En dat bij deze tropische temperaturen..

P.S
In het ziekenhuis zag ik een bekende van zwangerschapsgym (van 13 jaar geleden) maar door de aanval van Fleur en het koffieleuten kwam het er niet van haar aan te spreken. Okee, ik geef toe, het kwartje viel ook wel laat. Ik dacht waar ken ik haar van? ;-)
En toen, toen was ze opeens weg.
Vanmiddag kreeg ik een super lieve reactie van haar via de weblog, helaas staat ie er niet meer op...

Maar lieve Sandra, blijkbaar lees je mee en ik kan je anders niet bereiken, dus doe ik het even zo.
Ik vond het zo ontzettend lief wat je schreef en hoop dat alles goed met jullie is. Dat je niet voor iets ernstigs in het WKZ was.. heel erg bedankt voor je berichtje!

Op naar het voorgezet...

Precies vijf jaar geleden ging Fleur op het kinderdagcentrum switchen van groep.
Van de instroom met kleintjes naar groep "Rood". Ze was toen acht jaar oud.
We vonden de overgang best wel groot. Het was een drukke groep, met grotere kids dus een grotere geluidsproductie en veel prikkels.
Gedurende die vijf jaar hebben we ons regelmatig afgevraagd of het goed is, voor Fleur.
Ik heb het hier ook al eerder beschreven....zat ze daar wel op haar plek? Niet teveel herrie? Teveel prikkels en onrust?
We merkten dat Fleur, de afgelopen driekwart jaar, gespannen thuis kwam.

Eind vorig jaar en begin dit jaar zijn we dan toch eens bij andere scholen gaan kijken.
Geen kinderdagcentrum maar een zmlk-school en een zorgschool. De eerste viel direct na de kennismaking af. Het was te groot en te druk en het voelde niet goed. (op dit moment dan)
De tweede voelde wel goed maar zij waren daar nog in de opstartende fase voor emb-kinderen. (ernstig meervoudig beperkt)
Er was daardoor bij ons nog twijfel.

Toen werd er bekend dat op het kinderdagcentrum zelf, een nieuwe groep kwam. Een groep voor jongeren, vanaf circa 18 jaar. Ik hoor jullie denken... dat valt af want Fleur is pas dertien! Maar er wordt ook gekeken wat de kids nodig hebben en niet alleen naar leeftijd.
Van twee lokalen werd een mooi groot lokaal gemaakt. Rustig qua kleuren en inrichting...
Vijf leuke meiden kwamen daar voor de dagbesteding. En de vraag rees of het wat voor Fleur kon zijn. Ja, ze is inderdaad jonger maar de groep is rustig en er zijn veel minder prikkels.
We zijn gaan praten en kijken en waren direct enthousiast.
De leidster die Fleur de eerste vijf jaar in de groep gehad heeft, die haar op haar derde heeft zien binnen komen op haar loopkoe, ging dit samen doen met een leidster van de huidige groep.
Voor snoetje dus allebei bekend.

Fleur is een paar ochtenden gaan wennen op de groep, die Kameleon heet maar wij de grote-meiden-groep noemen. En het was raak!
Haar oogjes straalden als we het over "schooltje" hadden. Over de leuke grote meiden die daar zitten. Over de juffen. Over de rust en gezelligheid. Over het enorme waterbed wat in het lokaal staat...
De prinses heeft het weer voor elkaar!
Ze zit er nu al enkele weken voor hele dagen. Ze is meer ontspannen en relaxter als ze thuis komt. Ze heeft er plezier in en de pretlichtjes in haar ogen zijn terug.
De sfeer is er super fijn en de rust al helemaal.

Straks als de juffen op vakantie zijn gaat ze nog twee weekjes terug naar haar oude groep. En daarna nemen we daar afscheid en gaat ook onze dochter naar het "soort van voortgezet".  ;-)
Apetrots zijn we!

En apetrots zijn we ook op de volgende foto. Gemaakt op het kinderdagcentrum door de schoolfotograaf.
Trots ook op de juf die vond, dat Fleur haar haar los moest gooien.... ze is tenslotte een dertien- jarige puber.
Wat is het toch een prachtige, pure meid! De onze!