Blaasontsteking

Onrust, slechte nachten, minder contact en mopperig. Dat waren de ingredienten na de griep.
Dus gooide ik het daarop.... dat ons meisje nog niet helemaal fit was.
Of dat haar hormoontjes opspeelde, want ook dat gaat nu gebeuren, bij onze bijna 12- jarige...

Fleurtje had het toch wat zwaar. Was zo onrustig.
Viel 's avonds niet in slaap of pas rond 23 uur.
Lag 's nachts uren wakker en bleef dan maar "meh, meh" roepen.
Wat is dat dan? Wat wilde ze nou? Wat bedoelt ze?
Ook overdag riep ze dit regelmatig.
We doen dan een check. Schone luier, hapje eten, slokje drinken, even liggen of juist zitten, andere dvd. Pffff, wat frusterend als je dan nog niet weet wat er aan scheelt...

Gisteren toch maar weer eens een plasje opgevangen.
Aan het eind van de ochtend kon ik de huisarts bellen voor de uitslag, het zat hartstikke vol met bacterien. Een fikse blaasontsteking dus....

En dan, dan komt direct het schuldgevoel weer naar boven. Wat verschrikkelijk dat Fleur dit waarschijnlijk al dagen heeft, zonder dat wij het weten.
Dit is niet de eerste keer maar ze reageert steeds anders, dus was het niet heel herkenbaar.
Het doet me pijn, ik vind het zoooo zielig. Snel ga ik na of ik iets over het hoofd heb gezien, ik voel me schuldig en het maakt me erg verdrietig.
Het is toch vreselijk, dat als je pijn hebt, je dat niet kan zeggen... Niet duidelijk kan maken.
Dat je papa en mama niet snappen wat "meh, meh" is.

Snoet heeft weer een kuurtje gekregen. Verder maar opnieuw begonnen met een hoge dosering vitamine C, cranberrysap en capsules.
Dit is de 4e blaasontsteking in een half jaar.
Wat raar dat dit opeens zo de kop op steekt. Fleur heeft het in de afgelopen jaren nooit gehad.

We hopen het onder controle te houden als we dit langer door gebruiken.
We hopen nooit meer verdrietig te hoeven worden omdat ons grietje pijn heeft....

Sorry lief perepoetje, mama houdt echt wel van je... tot de sterren en weer terug! xxx

De eerste maand

Oei, de eerste maand van het nieuwe jaar is al bijna om. En ik heb nog niets geschreven...
Het was een beetje een rare maand.

De eerste 10 dagen waren prima.
Ons snoetje zat goed in haar velletje, sliep 's nachts zelfs door en was vrolijk en alert.
Ze is met papa een middagje gaan winkelen, cadeautjes gaan kopen voor mijn verjaardag.
We hebben met behulp van haar spraakcomputer kleurplaten gekleurd. Waar we verrast werden doordat ons meisje blijkbaar de kleuren kent! Hoe bijzonder is dat?!
Ze rijdt nog lekker pony, het logeren gaat heel goed en ze geeft ons zoveel liefde, dus, ja, het leven is leuk!

Toen kreeg ze griep. Hoge koorts, snotteren en wat diarree, ze wilde niet eten en niet drinken.
Bijna 10 dagen is ze onder de pannen geweest. Wat is dat toch naar.... je weet niet wat ze precies voelt...
Gelukkig is het een lief patientje, die heel niet moeilijk doet maar zich lekker laat vertroetelen. Lekker knuffelen, samen tukkies doen... voor deze mama ook geen straf, haha.
Maar toch zou ik honderdduizend keer liever het zelf hebben, daar kan ik wel mee dealen... maar ja..

Helaas duurt het weken voor dat Fleurtje weer helemaal opgeknapt is. Ze valt af en zit veel in haar eigen wereldje, af en toe heeft ze een  opleving en is ze vrolijk en giechelig.
Haar ademhaling heeft weer de kans gezien, flink op hol te slaan. Hierdoor functioneert haar lijfje minder en wordt eten en drinken moeilijk.
Het doet pijn te merken dat er minder contact is.
Het is nog vervelender dat de nachten weer zo bar slecht zijn. De afgelopen nachten hebben we maar een paar uur slaap gehad. Dat komt zowel snoetje als ons niet ten goede.

Gelukkig weten we inmiddels dat het fases zijn, die helaas wel verdomd lang kunnen duren...
Maar er is altijd licht, aan het eind van de tunnel, haha..