Toch nog niet zo...

Tja...ik schreef op de vorige blog dat Fleur weer helemaal opgeknapt was. Dat was dus iets te voorbarig...
Vorige week dinsdag is ze heel, heel ziek geweest. Heel wit wegtrekken, blauwe lipjes krijgen en dan weer slijm overgeven. Daarna valt ze weer in slaap. En zo ging dat de dag door. Stapels handdoeken gingen er hier doorheen.
Ze was echt heel zielig. Wilde niets eten of drinken, lag alleen maar voor pampus op de bank.

Ik heb 's morgens direct contact gehad met het WKZ. Fleur staat nog steeds op de wachtlijst voor het reflux-onderzoek. Het lijkt of de klachten van vandaag daar iets mee te maken hebben.
Het WKZ had nog steeds geen opname datum en verwees me voor Fleur haar klachten naar de kinderarts/ huisarts. Oké, de huisarts maar weer gebeld. Konden 's middags komen.

Ook de huisarts dacht aan het terugstromen van het brandende maagzuur. Dit schijnt echt heel pijnlijk te kunnen zijn. Dat Fleur zo grauw wordt is dan ook niet gek...
De huisarts nam contact op met de kinderarts, misschien konden we toch al iets geven voor het maagzuur. Maar nee, dit was niet zo slim gezien het komende onderzoek. Het zou de uitslag daarvan kunnen beinvloeden.
Okidoki, dan bellen we toch even met het WKZ, zei ze. Kordaat ging ze aan de slag en eiste bij het WKZ dat Fleur nu snel voor het onderzoek opgeroepen zou worden, omdat dit geen doen was.
En... zei ze erbij...ik wil dat morgen de ouders van Fleur gebeld worden over de planning.
Zo. Dat is klare taal! Dat moeten we hebben...

En ja hoor, op woensdagochtend belde het WKZ al vroeg. Fleur stond inmiddels op de spoedlijst en we zouden weer gebeld worden, als ze aan de beurt was.
En dat gebeurde dan weer gisteren....
Eindelijk..., volgende week woensdag om 7.00 uur!!! kunnen we ons melden op de afdeling Kikker van het WKZ.

En ons meisje? Die is nog steeds niet hersteld.
Vorige week is ze een paar uurtjes naar het kinderdagcentrum geweest en deze week de hele dag.
Maar ze is zo wit en zo moe. Maar wel heel erg lief. Ze kan heerlijk tegen je aankruipen en knuffelen.

Ons meisje.... Hopelijk levert het onderzoek iets op en is Fleur weer snel de oude.

Ons lieve, lieve meisje...

-vervolg, een goed begin

Maandagmiddag dus nog een keer naar de huisarts geweest.
Oma ging even mee. Jas en schoenen aan, Fleur haar pantoffeltjes aangedaan en in een warme deken gewikkeld. Klaar om te gaan.
Op de valreep een hoestbui van Fleurtje wat overging in overgeven van voornamelijk veel slijm.
He ja, over een kwartier moesten we bij de dokter zijn. Snel alles schoongeboend, nieuwe deken gepakt en hup in de auto. Fijn dat oma er was om te helpen!
Ons meisje was zo ziek..., wit en slap zat ze bij oma achter in de auto.
Alles is nog een keer nagekeken..., keeltje, oren, longen. Niet echt iets verontrustends te vinden. Wel veel slijm op de borst en rochelen. Het ziek zijn kwam waarschijnlijk toch van de luchtwegen vandaan. Starten met antibiotica en als het met een dag slechter werd, direct contact opnemen.

Fleurtje vond alles best. Als een poesje krulde ze zich op, op mijn schoot. Af en toe vielen haar oogjes dicht.
Toen we terug kwamen van de huisarts viel ze direct in slaap. Het was 17.00 uur en het had haar zoveel energie gekost. Na een uurtje hebben Michel en ik haar in bed gelegd, schone luier aangedaan en aangesloten op de pomp voor de sondevoeding. Fleurtje werd er nauwelijks wakker van. Dit is niets voor onze meid. Ongerust zijn we de nacht in gegaan.

Dinsdagochtend ging het al ietsje beter. Even lekker gebadderd en toen weer geslapen. Eten en drinken wil ons dametje al een paar dagen niet. Fijn dat de sondevoeding er is, dat is een zorg minder.
Koorts was gezakt en er kwam weer wat meer leven in.
De huisarts belde nog om te informeren hoe het met Fleur ging. Ze was zo ziek gisteren, vandaar... Dit telefoontje verbaasde ons, we wonen tenslotte niet in één of ander klein dorpje. Maar het voelde wel heel erg goed, natuurlijk!

's Middags heeft oma nog even opgepast zodat ik effies wat tijd had voor boodschapjes en zo.
Fijn hoor mam, dat je zo dichtbij bent!
Fleurtje kreeg later op de dag al weer wat praatjes en ja hoor, ook de handjes gingen weer wringen. Normaal zijn we daar niet zo blij mee, omdat ze ze helemaal kapot wringt, maar nu stonden we te juichen. Ons Fleurtje komt er weer bovenop!

Woensdag nog een extra dagje uitgeziekt bij opa en oma. Flink vertroeteld!
Moppie is inmiddels weer helemaal opgeknapt maar heel, heel erg moe.
En dat zal nog wel even zo blijven, het hakt er toch in....
en niet alleen bij haar...want wat een zorgen kun je hebben om je meisje....

Een goed begin?

De feestdagen liggen al weer even achter ons. We hebben het gezellig gehad.
Eén kerstdag bij Michel thuis met een "kwebbelende" Fleur aan tafel. In haar eigen panda-stoel hield ze het wel uit tot 22.00 uur.
De andere kerstdag bij ons. Mijn ouders waren er en één broer met vriendin. Iedereen zorgde voor een gang van het diner en nam daar ook z'n eigen spulletjes voor mee.
Heel erg fijn...vooral voor deze stresskip hier. Haha...
Fleurtje was moe en lag al vroeg op bed. En zo konden wij in alle rust genieten van het eten.
Erg gezellig, ook al lag onze kwebbel al op één oor!

Oud en Nieuw ook heerlijk thuis gevierd, dit jaar met mijn paps en mams. Fleurtje lekker op tijd in haar eigen bed en blijkbaar beviel haar dit wel, want ze sliep de nacht door, tot de volgende ochtend half 8!
Terwijl het vuurwerk je hier om de oren vloog, Michel in de tuin het één en ander afstak, lag moppie heerlijk te knorren.
Geen kik! Het moet niet gekker worden....soms wordt ze al wakker van een scheet (oké, bij wijze van, dan...) en nu heel Tiel leek te ontploffen, sliep ze door. Lekker ding...

Tot zover de feestdagen en ik dacht heerlijk weer in het normale ritme te komen.
Jaaaa..., dat dacht ik.
Sinds vorige week dinsdag in ons meisje namelijk ziek. Een goed begin van het nieuwe jaar!
Koorts, slijm op haar borstje, erg hoesten, moe en hele zwarte kringen om haar ogen. Vorige week heeft de huisarts al even naar haar longen geluisterd, die waren gelukkig schoon.
Maar ze knapt niet echt op. Ze blijft verhoging houden en wil alleen maar liggen. Al bijna een week heeft ze geen energie om handjes te wringen, nou dat zegt wat! Als Fleurtje rechtop zit gaat ze na 2 minuutjes al weer huilen, leggen we haar dan neer...is het goed. Ze heeft het echt goed te pakken.

Vanmorgen toch maar weer overleg gehad met de huisarts. Die wil haar vanmiddag nogmaals even zien. In het geval van Fleurtje..., liever een keer teveel dan te weinig, aldus de huisarts.
En daar heeft hij helemaal gelijk in!