Woei wind

Woei wind, woei wind,
ga maar lekker waaien,
Ga maar lekker waaien,
woei wind, woei!

Lief Fleurtje,
Als we dit liedje van het Zandkasteel voor je zingen, lig je in een deuk.
Maar als het buiten zo hard waait, en dat doet het nu al een ruime week, dan ben je onrustig en angstig.
Je ademhaling is hoger, de handen wringen hard aan één stuk door en je voetjes zijn kletsnat. Je schrikt je een hoedje van onverwachte bewegingen die mensen maken. Dan wordt je zo bang...
Dat dit onstuimige weer zo'n invloed heeft op jouw gesteldheid...ongelofelijk en zo sneu!

Nou snoetje, nog even volhouden.
Ik heb net op Teletekst gekeken en vanaf maandag wordt het rustiger. Gelukkig!
Papa krijgt nog even een zwaar weekend.
Papa alleen? Ja, papa alleen.
Mama gaat samen met oma een weekendje naar Antwerpen. Lekker shoppen, koffie leuten, gezellig eten en door de stad lopen.
Zal ik een Chihuahua hondje voor je meenemen, Fleur? Van de vogeltjesmarkt?
Krijg je die voor de kerst!
Okee Mich, ik beloof het..............
NIET te doen...(ahhh, toch wel leuk, he?)

Nou lieverds, ik heb er wel een beetje moeite mee jullie achter te laten. Maar ik vind het toch ook wel reuze gezellig, dit met mijn mama te doen.
Maak er maar een heerlijk weekendje van, met z'n tweetjes. Ik heb allemaal lekkere dingen in huis gehaald, dus dat gaat best goedkomen. Lekker snaaien, he Fleur...samen met papa!

Dikke kus van mij

Heftig

Lief snoetje,

Gisteren was je zo ziek. Je begon 's morgens vroeg met een heftig aanvalletje.
Je zat op het grote bed, ging weer staren, je viel om, rolde met je ogen en begon te trillen.
Niet heel eventjes zoals we gewend zijn van je, maar lang en heftig. Ook moest je een beetje slijm overgeven.
Toen ik je na een half uurtje op het toilet zette, kreeg je daar weer een aanval. Ik heb je snel op je bedje gelegd, waar je dit kunstje nog eens dunnetjes overdeed.
Ik had de schrik in m'n benen, je zag er zo slecht uit, een witter dan wit snoetje, donkere kringen om je ogen en je was zo slap.
Je viel in slaap op je rug, je handjes gevouwen op je borst en toen... toen heb ik gauw even oma gebeld.
Het zag er zo naar uit, ik was er gewoon ondersteboven van.

En zo ging de dag verder....., aanvalletje, spugen en in slaap vallen.
Dit heb je volgehouden tot half 5 en daarna knapte je weer wat op. Gelukkig maar...
Nog nooit heb je een hele dag liggen slapen. Nog nooit heb ik zoveel was gehad als gisteren... ;-)

Schatje, dit hoort bij het Rett (behalve het spugen dan) maar ik kan er nog niet aan wennen.
Je bent dan zo kwetsbaar en dat maakt me zo bang...

Vanmorgen haalde ik je uit je bed. Je was weer de oude, vrolijk, blij en met kleur op je snoet. Ongelofelijk!!
Zie hieronder het bewijs... compleet met fietsenrekkie...

Nou ja, fietsenrekkie?
Half Tiel kan hier parkeren!!!