Hoera...Jarig...

Lieve Fleur,

10 April, kwart voor zeven 's morgens...we horen je wakker worden...vandaag is het feest!!!
Samen met papa loop ik naar je kamertje. Zingend komen we binnen, lang zal ze leven in de gloria...
Je straalt en ligt te genieten in je bedje.
Dit terwijl wij vocaal echt niet om aan te horen zijn..haha.
Het maakt jou niet uit, al die aandacht vind je heerlijk. We nemen je lekker mee naar het grote bed en leggen je tussen ons in. We denken nog even aan 6 jaar geleden, je was toen nog net niet geboren...

Vandaag ga je gewoon naar schooltje. Nou ja, gewoon???
Taxi-opa had vandaag wel een hele mooie auto bij zich. Helemaal versiert met slingers, ballonnen en teksten. Wat een scheet, he? Je moest er erg om lachen en zat als de koningin voorin. Wat ontzettend leuk!

Dus gewoon naar schooltje...Maar we vieren daar wel feest!
Papa moet helaas werken, maar ik kom samen met opa en oma, lekker bij jou op de groep koffie drinken. Jij mag trakteren op heerlijke chocoladetaart. Alle kindjes en ja, ook de juffen smullen er van. Er worden heel veel liedjes voor je gezongen en jij straalt. Je bent echt een jarig jetje!
Prachtig vind je het, al schiet je heel af en toe even in de paniek van iets...
Je krijgt op schooltje ook nog een kadootje. Een mooi keyboard, waauw te gek, he!?

's Middags halen we je op van school. Papa is inmiddels ook klaar met werken en opa en oma zijn er ook. Het is warm buiten en we drinken in de tuin een borrel op jou. Proost!
Je geniet nog steeds, je krijgt nog meer kadootjes. En als ik je alle verjaardagskaarten laat zien en aan je voorlees, zit je heel aandachtig te kijken.
Het was zo een hele leuke dag. Alle aandacht naar jou, waar je zo van genoot.
Morgen vieren we je verjaardag samen met de familie. Dit jaar geen vrienden, buren, hordes kinderen en springkussens in de tuin. Dit omdat je de afgelopen tijd zo onrustig en angstig bent...
We denken dat je hier dan niet veel plezier aan beleeft. En het gaat om jou, snoetje! Jij bent jarig!

Je bent zo mooi, zo lief en je bent zo'n grote, wijze meid aan het worden. Zes jaartjes alweer!
Het voelt zoals ieder jaar een beetje dubbel.
Ik ben zo blij dat je jarig bent, mijn meisje bent en toch...toch prikken de tranen in mijn ogen.

Hoe het nu gaat...

Lieve Fleur,

Wat is het toch fijn dat iedereen zo met je meeleeft, he?! Er wordt steeds gevraagd, per telefoon, mail of zo persoonlijk, hoe het nu met je gaat.
Enne, het gaat zo goed met je...in ieder geval wat betreft de sondevoeding en je ventieltje..

Wij zijn zo trots op je, hoe je de operatie doorstaan hebt, dat je rustig blijft liggen als mama je wondje schoonmaakt en natuurlijk dat je het zo goed doet met de sondevoeding.
Het maakt je allemaal niet uit, alles is prima. Het aansluiten van de pomp vind je wel gezellig.
Al dat getut zo om je heen...
Van het geluid van de pomp heb je gelukkig geen last, je slaapt als een roosje.
Zelfs toen de eerste avond het alarm van dat ding afging (ja, mama had vast iets niet goed gedaan...) sliep je gewoon door. En wij maar met een kloppend hart naast je bed, op zoek naar het hoe en waarom van dit gepiep.

Ja, kleine prinses, je doet het goed!
Zelfs als je een hele nacht hebt liggen eten, smul je 's morgens nog van een boterham.
Hadden we niet gedacht, hoor!
En zo krijg je lekker iedere nacht 500kcal extra. Nu al ruim 3 weken..
En ja, volgens mij zien we bij jou al een spekkie ontstaan...of eh, willen we dat graag zien?

Het hele sonde-avontuur valt ons dus achteraf heel erg mee en jou waarschijnlijk dus ook, he Fleur?
Het enige waar ik soms nog wat onzeker over ben, is het wondje in je buik. Af en toe bloedt dat, af en toe komt er viezigheid uit. Ik moet nog even leren wat normaal is, het maakt me nu nog een beetje zenuwachtig....Ik wil namelijk niet dat jij er last van hebt, lieve meid...

Kortom, het gaat goed wat de sonde betreft en nogmaals, we zijn zo trots dat jij het zo makkelijk oppakt. Petje af, hoor!! Je bent onze dappere prinses.

Verder ben je lekker vrolijk en alert, maar helaas heeft ook de onrust weer flink toegeslagen.
Zo uit het niets raak je in paniek. Je grijpt je dan met beide handjes aan ons vast.
Trillend sta je op je beentjes. Grote angst-oogjes kijken ons dan smekend aan.
Wat gebeurt er dan toch, Fleurtje? Wat gebeurt er in jouw lijfje, waardoor je zo in de stress schiet?
We willen je zo graag helpen, maar kunnen alleen maar heel lief voor je zijn...

En morgen, morgen is het feest. Morgen ben je jarig. Onze allermooiste, allerliefste meid.
Zes jaar geleden zat je nog veilig en warm in m'n buik. Jij wist waarschijnlijk wel wat er komen zou, je hebt ons tenslotte uitgezocht, om bij te wonen.
Om jouw papa en mama te worden...
En wat zijn we daar blij mee, want wat zijn we trots op je, meisje!
Ons snoetje, waar we zoveel van houden!
Tot de sterren en weer terug...

Dankjewel dat we jouw papa en mama mogen zijn...