Lieve Fleur,
Nadat je een dagje ziek bent geweest, gaat het up en down. Het lijkt net of je ergens in blijft hangen..
Je bent snel moe, hebt regelmatig een wit snoetje, zwarte kringen onder je ogen en zit het liefst lekker op schoot.
Je bent een tijdje heel angstig geweest, waardoor het alleen lopen ook niet meer ging. Zelfs met het zitten had je even moeite. Gelukkig gaat dit nu weer stukken beter...
We zien ook steeds meer "aanvalletjes". Je hebt dan een enorme spanning in je armen en beentjes. Je drukt je handen heel hard tegen elkaar, trekt steeds je beentjes op, je voelt klam aan en maakt grimasjes met je mond. Ondertussen kijk je ons dan zo zielig aan, dat het pijn doet in m'n hart.
We knuffelen je, proberen je af te leiden, zingen en dansen, maar het werkt niet. De spanning blijft.
Wij kunnen je niet helpen op deze momenten en dat voelt niet fijn.
Soms houd je het wel een uur vol en daarna ben je echt moe.
En dan, dan is er zomaar een dag dat je lekker in je vel zit. Je lacht, bent alert.
Je pakt alles wat er te pakken valt. Je staat op en loopt richting de deur. Papa gaat met je mee. Je bekijkt alles in huis en blijft bij de ballenbak staan. Als papa vraagt of je er in wil, straal je.
Nou, hoplakee dan. Zie hieronder het resultaat.
Wat heerlijk om je zo te zien, Fleurtje!
Dit willen we graag, een schaterend
