Papa-dag

Lieve Fleur,

Nu eens geen berichtje van mama, maar van papa.
Het was immers “papa-dag”.

Afgelopen zaterdag ging mama samen met oma naar oma-oma (de oma van mama) in Heerlen.
Ze vertrokken al om 9 uur en zouden pas in de avond terug komen.
We hadden dus de hele dag voor ons, iets waar papa zich altijd echt op kan verheugen.
Wij, alleen met z'n tweeën … komt helaas niet vaak voor.

De dag kon niet beter beginnen, mama was nog niet weg of jij was al moe.
Heel vervelend hoor, haha, moest ik samen met jou het grote “papa en mama bed” in. Eerst even knuffelen en daarna, elkaar vasthoudend, in slaap vallen. Na 1,5 uur werd je wakker, een beetje verkeerd, je was wat onrustig en een beetje angstig. Maar na een half uurtje ging het weer goed met je en werd je langzaam aan weer vrolijk.

Het was tijd om je te gaan wassen en je aan te kleden. Dat ging ons goed af, dat doen we wel vaker samen. Alleen moest papa nu ook je haren in een staart doen. Iets wat mama normaal doet, maar ik had een duidelijke opdracht mee. Ik vertelde je dan ook, dat ik je haren, van mama in een staart moest doen en ik benieuwd was of dat ging lukken … je begon al wat te giebelen en ik deed mijn best. Maar wat ik ook probeerde het lukte maar niet en jij maar lachen en lachen. Je liet je telkens als ik het bijna voor elkaar had, op bed vallen, zodat ik weer opnieuw kon beginnen. Wat een feest, na 10 minuten gaf ik het maar op en zag je haarband liggen, dat bood gelukkig uitkomst. Je haar zat prachtig en dit was lekker makkelijk.

Vervolgens zijn we lekker naar beneden gegaan, de keuken in. Jij op je mooie eigen stoel en papa druk eten en drinken maken. Daar hebben we samen lekker gegeten, je buikje gelukkig weer helemaal rond.

Het was mooi weer dus we zouden samen naar buiten gaan, een stukje wandelen in de zon.
Papa ziet altijd dat mama jouw sokken over je broek doet en dan je laarzen pas aan.
"Dat moet ik toch ook kunnen", riep ik tegen je…. Maar ook daarmee had jij alweer gauw door, dat papa nog wel wat kan leren, van de dagelijkse dingen die mama doet. Ik kreeg je broek maar niet in je sokken en de laarzen aan, jij maar weer giebelen, lachen en “trappelen” met je beentjes… dan maar de laarzen aan en je broek eroverheen. Zo, ook weer geregeld, dacht ik.

We hebben toen lekker buiten gewandeld, je hield het lang vol.
Daarna lekker in de auto gestapt en naar andere oma gereden. Oma was natuurlijk weer erg blij om je te zien en alles werd weer uit de kast getrokken om jou te laten eten en drinken. Heerlijk vind je dat en ook daar heb je je weer prima vermaakt, we zijn wel 2 uurtjes gebleven en dat zonder DVD.
Wat is oma trouwens trots als jij naast haar op de bank komt zitten, samen arm in arm.
Een pracht gezicht !

Het was inmiddels al weer einde van de middag dus we moesten maar weer eens gaan.
We hadden de auto van opa bij ons, 170 pk onder de kap. (sorry, ik blijf een beetje autogek).
Papa had jou lekker voorin gezet en wilde toch even zien hoe snel die auto optrok. Maar wat ik niet verwacht had, hoe harder ik optrok, hoe harder jij ging lachen. Ja, dit vonden wij samen prachtig !
Dus toen maar een extra rondje over de snelweg gepakt richting huis. In iedere bocht hing jij half uit je stoeltje en maar lachen, hoe harder hoe beter, wat hadden we samen een lol.

Thuis moest papa wat te eten voor je maken. Ik wilde jou weer eens wat anders dan normaal geven. Het werd toen een gebakken eitje met ham eronder, op een witte boterham met een dikke laag boter. Iets wat je nog nooit gegeten had. Ik was benieuwd… en ja hoor, mevrouw vond het lekker, je zat er heerlijk van te smullen en papa was (weer) helemaal trots.

Tegen bedtijd aan zijn we samen op de bank gekropen, DVD-tje aan, wat te drinken erbij en uiteraard een flinke berg snoep en wat fruit, daar krijg jij nooit genoeg van.
Na een uurtje, aan ons vaste ritueel voor het slapen begonnen. Eerst jou lekker omkleden op je mooie witte bed terwijl ik liedjes zing en jij zachtjes zit te lachen. Daarna nog even naar het “papa en mama” bed om nog even te knuffelen.
En dan, dan is het tijd om jou als een lieve, kleine, baby Fleur naar je eigen kamertje te dragen. Daar gaan we samen in bed liggen en een boekje lezen, het boekje van Bobbi. Een verhaaltje over de papa van Bobbi, die pannenkoeken gaat bakken. Jij helpt mij dan met lezen, want zodra het woord “papa” eraan komt, begin jij dat al hard te roepen.
Overigens, het woord papa heb ik denk ik 1632 keer gehoord vandaag, maar ik kan ook de tel zijn kwijt geraakt en kan het dus iets meer zijn.
Na het lezen houd ik je lekker vast en roep jij nog een paar keer papa, maar dan, vlak voor het slapen gaan is het laatste wat je heel zachtjes zegt: mama…. Prachtig toch…!

Trots en voldaan loop ik de trap af, zomaar een eenvoudige dag samen met jou.
Maar ooohhhh, wat ben ik gelukkig.

Ik hou van je Fleur!
Liefs,
Papa

Voor en na...

We willen even laten zien, hoe mooi het bed van Fleur is geworden. We zijn er zo ontzettend blij mee.
En Fleur? Die zat heel trots te kijken!! Kleine prinses op de erwt...

Voor...

   

en... na!!

En met onze prinses!

Een bijzonder mens

Lieve Fleur,

Om 19.00 uur heb ik je naar bed gebracht. Ik lag lekker naast jou, een boekje van Nijntje voor te lezen. Toen het uit was draaide je je naar me toe en sloeg een armpje om me heen.
Zoals altijd zeg ik je, hoeveel ik van je hou en dat ik altijd goed voor je zal zorgen. Dat je nu lekker mag gaan slapen en dromen. Je oogjes vallen dicht...Heerlijk voelt dat, als je zo rustig en tevreden in slaap valt.

Als papa of mama jou naar bed brengt, blijven we altijd even bij je liggen totdat je slaapt.
Nee, pedagogisch niet verantwoord, maar het voelt zo ontzettend fijn.
Als je alleen bent raak je direct overstuur. In het verleden brachten we je naar bed en moest je zelf in slaap zien te komen. Dat was goed voor je, zei men. Je huilde dan altijd en viel na een half uur overstuur zijn, in slaap. Maar dit voelde voor ons niet goed. We wilden dat je relaxed ging slapen, je hebt het tenslotte zo hard nodig. En zo is het gekomen, we blijven bij je liggen tot je oogjes dicht vallen.
Meestal is dat binnen 10 minuutjes en heel soms hebben we een uitschieter naar een half uur. Maar wat maakt het uit, het gaat prima zo. En iedereen die daar een andere mening over heeft, ook goed. We zijn met jou Fleur, gewend om wat in te leveren. Daar kunnen die 10 minuten per dag makkelijk bij. Met alle liefde!!

Maar nu even to the point. Je mama had weer wat bedacht, hoor.
Je hebt een prachtig hoog-laag bed. Van beukenhout gemaakt. Met een hoge omranding, zodat je er niet uit kunt vallen. Maar je mama houdt niet zo van beuken. En als jij straks in je nieuwe kamertje komt te liggen, zou ik het zo graag wit gespoten hebben. Past veel leuker bij al je spulletjes.
Dus ging ik op zoek naar een bedrijf wat jouw bed mooi wit kon maken. Ik zocht heel internet af en vroeg hier en daar, per mail, een offerte op. Ik stuurde een foto van het bed mee, zodat men wist hoeveel werk het zou zijn. En toen gebeurde er iets fantastisch...

Ik kreeg een mailtje, van de eigenaar van een meubelspuiterij.
Deze Mister X. wilde jou bed wel wit spuiten.
Kosten....een zelfgebakken appeltaart!!! Hij had de weblog van jou gelezen Fleur en vond je een prinsesje. Volgen hem hadden we al genoeg zorgen, dus bood hij aan deze klus gratis te doen.
Nou, ik kan je verklappen, de tranen sprongen in mijn ogen toen ik dit las. Twee dagen lang, heb ik door de kamer gestuiterd. Wat geweldig, dat we dit soort mensen mogen tegenkomen. Puur en belangeloos.
Wat een bijzondere man!

Afgelopen maandag heb ik je bedje gebracht. En morgen kan ik 'm ophalen. Ik ben zo benieuwd, hoe het geworden is...
Jij hebt deze week zonder de bedrekken geslapen. De eerste keer vond je grappig. Je zat te giechelen op bed, toen we je pyama aan trokken. Je had goed in de gaten dat het anders was. Leuk, hoor!!
We hadden naast je bed een extra matras gelegd, voor het geval je eruit zou rollen. Dan was de landing in ieder geval zacht. Maar het gaat goed, je blijft keurig liggen en bij de eerste kik die je geeft, staan we naast je. En vanavond kon ik het niet laten even foto's van je te maken. We zien je namelijk niet snel weer in een gewoon bedje, toch?

Want morgen haal ik je eigen bed weer op, gewapend met een appeltaart.
Hopelijk is ie mooi wit en ga jij nog eens giechelen, als je het ziet .
Honderdduizend maal dank, je bent een bijzonder mens, Mister X.

En kleine prinses, slaap maar lekker. Ik hou heel veel van je!

Kusje van mama

Ik ben het kind

Ik ben het kind wat niet kan praten.
Ik ben het gehandicapte kind.

U heeft vaak medelijden met me.
Ik zie het in uw ogen.
U vraagt zich af of ik alle dingen bewust meemaak-
ik zie dat óók in uw ogen.                                          
Toch ben ik me van vele dingen bewust- of u blij bent, triest of angstig.
Geduldig of ongeduldig, vol liefde of dat u alleen uw plicht tegenover mij doet.

Ik ben verbaasd door uw frustratie,
wetend dat die van mij veel erger is.
Want ik kan niet zoals u, voor mijzelf opkomen
en mijn verlangens kenbaar maken.
U kunt zich niet voorstellen hoe geïsoleerd ik me soms voel.
Ik kan u niet blij maken met een goed gesprek
of met een grappige opmerking.
Ik geef u geen antwoord op gewone vragen over hoe ik mij voel
of wat ik graag wil hebben.
Ik beloon u niet zoals anderen dat doen- door het bereiken van mijlpalen in mijn ontwikkeling.
Ik toon geen begrip zoals u dat van anderen gewend bent.

Ik ben het kind wat niet kan praten.
Ik ben het gehandicapte kind.

Wel geef ik u iets unieks,
ik geef u de mogelijkheid om u zelf te leren kennen,
uw grenzen te verleggen.
Ik zorg ervoor dat u nog  verder zoekt om antwoorden op uw vragen te krijgen.

Ik ben het kind wat niet kan praten.
Ik ben het gehandicapte kind.

Als u mij de kans geeft,
dan leer ik u wat echt belangrijk in het leven is.
Ik geef u onvoorwaardelijke liefde en
ik leer u deze liefde te geven en te ontvangen.
Ik geef u mijn onschuldige vertrouwen en mijn afhankelijkheid,
ik leer u om anderen te respecteren en in te zien dat ieder mens uniek is.
Ik leer u het belang van het leven,
hoe waardevol het is.
En hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.
Ik leer u om uw eigen dromen en verlangens te vergeten.
Ik leer u om te geven.

-Anoniem-   uit: Het Rett handboek.

Es war...SUPER!!

Lieve Fleur,

De vakantie is om, jij bent weer naar schooltje. Eindelijk heb ik even tijd om een stukje te schrijven..

We zijn een weekje weggeweest. Op vakantie naar Oostenrijk. Afgelopen jaren huurde we een vrijstaande vakantiewoning in Frankrijk of Denemarken. Als je dan 's nachts wakker was en veel lawaai maakte, had niemand daar last van. Behalve wij zelf dan..
Maar omdat je het de laatste tijd zo goed doet en lekker doorslaapt, had mama dit jaar wat anders bedacht. We gaan naar een boederij waar ze ook gastenkamers hebben. Op deze boerderij heeft je papa vroeger ook veel vakantie's doorgebracht. Jeugdsentiment, dus.

Ik had me er toch van te voren wel erg druk om gemaakt. Stel nou, dat jij wel 's nachts de boel op stelten zet. Of dat het de hele week regent. Dat je zo uit je ritme bent, dat we niets kunnen doen daar..

Maar we hebben een superweek gehad. Oma (van papa's kant) was er ook samen met oom Manfred, tante Jolanda en nichtje Angela. En jij lieve Fleur, jij hebt de tijd van je leven gehad. 's Morgens gezellig met z'n allen ontbijten en daarna buiten koffie drinken. Je wilde dan altijd een rondje boerderij lopen. Kijken bij de koeien, paarden en schapen. Brood geven aan de geitjes, dat vond je erg spannend.
Dan kwam je weer eens een knuffel halen bij papa of oma. Je bent zelfs vriendjes geworden met die grote oom Manfred, waar je eerder een beetje bang voor was. Je kwam lekker wat snoepen of drinken en dan ging je weer. Mama of papa aan de hand en hopla, met grote passen de wei in. Dit vond je erg leuk. Het gras stond daar wat hoger en kriebelde aan jouw blote beentjes. Je had me toch een schik! Wat heb jij veel gelopen deze week, he? En papa en mama dus ook... Je ging maar door, goed hoor!

De Oostenrijkse lucht deed je goed. Je ademhaling was rustiger en ook je handjes hebben kalm in je schoot gelegen. Je was vrolijk en blij. We hebben zelfs met z'n allen bootje gevaren. Jij vond dit mooi en genoot van de wind door je haartjes. We zijn lekker uit eten geweest en hebben terrasjes gepikt, gewandeld langs het meer, gezwommen in het openlucht bad en gewinkeld. Over het algemeen ging dit heel erg goed. Als je soms iets onrustig was, gingen we voor jou zingen. Daar genoot je dan zo van. Dus ook dit hebben we regelmatig gedaan. Een keer moesten we voortijdig opbreken, omdat de omgeving te onrustig voor je was. Maar geen probleem, hoor schat. Je bent een kanjer geweest.

Het liefst was je op de boerderij. Het was daar zo heerlijk rustig. We hebben de hele week prachtig weer gehad en zijn dus de hele dag buiten geweest. Je bent zelfs iets bruin geworden.
Ook heb je voor het eerst pasta met goulash gegeten en aardappelsalade.
Je ging zelfs meer brabbelen en hebt een nieuw woord geleerd. Ik had namelijk een beetje strijd met jou, omdat je niet wilde eten. Ik zei: "Kom Fleur, nu even goed eten."  Waarop jij uitriep..."ETEN"!
Lachen, he?!

Het was waardevol, al die mooie momentjes. De hele week eigenlijk, zo met z'n allen.

En nee, we zijn niet uitgerust. Het is toch de hele dag verzorgen en vermaken. En die enorme voelsprieten aanzetten, voor wat er in de omgeving gebeurt qua lawaai enz.

Maar wat hebben we genoten!!
Dankzij jou, kleine prinses...