Logeren

Lieve Fleur,

Afgelopen weekend was het weer zover. Je maandelijkse logeerweekend bij opa en oma. Sinds een paar maanden doen we dit. Zo hebben papa en mama regelmatig een weekendje samen. Hoeven we niet 's nachts ons bed uit voor jou, mogen we heerlijk uitslapen! Op ons gemak ontbijten, krantje lezen, aankleden en tijd voor elkaar. We gaan lekker naar de sauna, winkelen of blijven gewoon thuis rommelen (of luieren..) Normaal draait het toch de hele dag om jou, kleine meid. Op tijd je eten en drinken geven. Je vermaken want dat kan je zelf niet. Veel Teletubbie's kijken en vooral veel voor je zorgen. En dit doen we met alle liefde, dat weet je wel, he?! Maar daarom is het toch ook wel eens lekker, een weekend in de maand NIETS te hoeven.

En dat kan alleen maar als er goed voor je wordt gezorgd...Nou, daar hoeven we ons geen zorgen om te maken. Je hebt het heerlijk bij opa en oma. Het is zo vertrouwd en je voelt je daar zo thuis. Oma komt je vrijdagmiddag van schooltje halen. Met een lach ga je met haar mee, in de auto. Opa heeft de boodschappen voor het weekend al in huis gehaald. En natuurlijk heeft hij voor jou een doosje Hollandse aardbeien meegenomen. Dit vind je namelijk zo ontzettend lekker. Je mag lekker tv kijken en na het eten kruip je heerlijk tegen opa aan. 's Nachts slaap je bij oma in het grote bed, opa wordt naar de logeerkamer verbannen. Op zaterdag en zondag wordt je lekker verwend en doen ze leuke dingen met jou. Wandelen, veel zingen, boekjes lezen en naar de dierentuin. Je vermaakt je prima en bent erg gek op die twee. En opa en oma...die vinden het heerlijk en zijn superblij met jou.

En voor je papa en mama is dat heel erg fijn, Fleur. Wij maken ons geen minuut zorgen en kunnen zo genieten van onze vrijheid. Dankzij mijn lieve vader en moeder! En heel soms voelen we ons wel eens schuldig, maar dat drukken we dan snel de kop in. We zijn vast een leukere papa en mama als de druk even van de ketel is gehaald...

Kusje van mama

   

                                                               

                                                               

Hoera...5 jaar!

Lieve Fleur,

Afgelopen donderdag ben je 5 jaar geworden! De dagen rond je verjaardag zijn voor mama altijd emotionele dagen. Ik ben dan een beetje huilerig en denk veel aan de afgelopen jaren. Aan de ene kant verheug ik me op je verjaardag en aan de andere kant roept het ook altijd weer verdriet op. Ik denk terug aan je geboortedag, toen we nog van niets wisten. Ik pak wat "oude" foto's erbij en zie hoe je bent veranderd. Zeker nu je ouder wordt, wordt het verschil met leeftijdsgenootjes groter. Die klimmen, springen, fietsen en gaan op zwemles. En soms doet dat pijn. Maar als ik me dan bedenk hoe onvoorwaardelijk jouw liefde is, weet ik dat dat het fijnste is.

Donderdag heb je je verjaardag, samen met papa en mama, op het kinderdagcentrum gevierd. We aten lekker taart en in de kring werden er liedjes voor je gezongen. Je hebt 2 prachtige boeken gehad van de kindjes uit je klas. Je vond het wel gek dat wij erbij waren, normaal ben je natuurlijk alleen op schooltje. 's Middags waren de oma's en opa er en mocht je met de taart knoeien. Je hebt heel veel lieve kaarten gehad, dit vond je geweldig! 

Afgelopen zaterdag was het grote feest. Veel familie en vrienden met veel kindertjes. Net als vorig jaar, hadden we een springkussen gehuurd, voor in de tuin. Vorig jaar vond je dit ontzettend leuk. Samen met papa springen of samen op het kussen zitten, terwijl de andere kinderen om je heen sprongen. Jammergenoeg vond je er dit jaar niets aan. Je was angstig en de drukte om je heen kon je niet hebben. Je wilde alleen binnen bij mama op schoot zitten voor de tv. Jaja, bij de Teletubbie's natuurlijk...Af en toe keek je naar de kindjes buiten en lachte je even. En zo bracht jij je feestje door, bij mij op schoot. Als ik wegliep raakte je overstuur. Dus zat ik daar, terwijl anderen voor de hapjes en drankjes zorgden. En dat vond mama moeilijk, alles uit handen geven terwijl ze een control-freak is..haha    Volgend jaar doen we het anders, het is tenslotte jouw feestje, je moet er wel wat aan hebben. Zo zie je maar weer, Rett is onvoorspelbaar en weten we nooit hoe jij in je velletje zit. Maar jij hebt in ieder geval genoten, een hele middag bij mama op schoot. Heerlijk!!

                                                                              

Fotoshoot

Een paar weken geleden zijn wij door fotograaf Jaqueline Spaans benaderd. Zij zit in het eindexamenjaar van de Fotoacademie in Amsterdam. Voor haar afstudeerproject wilde zij graag portretten maken van verschillende Rett meisjes. En dan met alles erbij wat Rett is. Dus niet geposeerde, op commando lachende meiden.(voor zover dat al kan) Dat sprak ons, als trotse ouders, natuurlijk erg aan.

Dus op een woensdagochtend kwam Jaqueline hier bij ons thuis.Een hele rustige lieve vrouw. Fleur had die nacht slecht geslapen, was moe en had net een half uur ervoor een vreselijke huilbui gehad. Kortom, niet de beste ingredienten voor een fotosessie. Toch aan de slag, even omkleden, bloemetje weg hier, stoeltje weg daar en klikken maar. En dat was nou net niet goed...
De fotocamera van Jaqueline maakte een echt klik-klik geluid. Heel minimaal, maar voor onze angstige Fleur, voldoende om er van te schrikken.

De rest van de sessie hebben mijn moeder en ik (en soms ook Jaqueline) staan zingen en dansen om Fleurtje maar af te leiden van het camerageluid. Het moet vast lachwekkend geweest zijn, ons daar te zien staan. En Fleur...die vond het toch ook wel grappig. Met een witte snoet en dikke wallen onder haar ogen, staat ze er als een model. Wat is ze mooi, he?