Onrust

Lieve Fleuremeisje,

Ik moet er toch even een stukje over schrijven..

Het gaat deze week niet zo lekker met je. Na een heel gezellig en relaxed weekend ben je nu mega onrustig. De hele week al. Je bent zo druk met je handjes aan het wringen, dat je er kapotte plekjes van krijgt. Je ademhaling is snel en uitademen doe je met veel lawaai en gekreun. Je bent constant geluiden aan het maken, je zegt dan mie mie. Aan een stuk door.

Ik weet helaas niet wat je bedoelt en wat je zou willen. Als ik je aan de hand meeneem en tegen je zeg: "Laat maar zien wat je wil, dan loop je even een rondje. Maar al gauw wordt je weer onrustig. Ik geef je wat te eten, te drinken of te spelen. Soms raad ik het op die manier, maar meestal niet.

Ook onderweg in de auto is het een drama. Anders luister je altijd naar de cd van Dirk Scheele en heb je lol, maar nu ben je bangig en huilerig. Je handjes zijn kletsnat van het zweet. Je zit steeds maar te mie mieen. Op schooltje zeggen ze dat je niet eens kan genieten van de kringspelletjes, terwijl je dit normaal zo leuk vindt. Je wil daar vaak in de box. Thuis is het enige wat heel af en toe helpt,  lekker bij mij op schoot. Helaas is dat ook van korte duur.

Lief schatje, ik wil je zo graag helpen. Alles wat je wil zou ik voor je doen, al moet ik op m'n kop gaan staan!! Ik word er een beetje verdrietig van en voel me zo machteloos.

Alleen jij weet wat eraan scheelt... Kon je het maar zeggen.

Dikke knuf van mama

Spalken

Vandaag hadden we met Fleur een afspraak op de gipskamer in het ziekenhuis.

Door het vele (lees: de hele dag) handenwringen, gaan de vingertjes van onze meid scheefgroeien. Vooral haar wijs-en middelvinger staan al wat gekromd. De revalidatiearts wilde daarom dat Fleurtje spalken kreeg. Haar handje wordt daarin vastgelegd, zodat haar vingers mooi recht liggen. Voor het juiste resultaat, zou ze deze minimaal 8 uur per dag moeten dragen. Overdag is geen optie, Fleur MOET gewoon handenwringen, anders wordt ze ongelukkig en boos. Dus gaan we ze 's nachts omdoen.

De spalkjes worden eerst van gips gemaakt. Dan kunnen we ze een paar weken uitproberen en kijken of Fleur die rare dingen wel accepteert. Gaat dit goed, dan worden de definitieve spalken van kunststof gemaakt.

Gewapend met DVD-speler, papa, mama en lekkere snoepjes ging ons dametje de gipskamer in. "Gerommel" aan armen en handjes door vreemden is niet favoriet bij Fleur. De eerste 5 minuten was ze ietsje onrustig. Even wennen aan de nieuwe omgeving en mensen. Papa zat met de DVD van de Teletubbies op schoot, ik zat haar lekkere snoepjes te voeren. Hoezo zoethouden? Ook mede dankzij Maarten, de gipsverbandmeester, ging het heel soepel en vlotjes. Deze alleraardigste man, nam alle tijd, was lekker rustig en superlief voor Fleur. Hier zouden er meer van op de wereld moeten zijn! En Fleur krijgt ook een compliment, stoere meid, goed gedaan!!

Voor we vandaag naar bed gaan, doen we de spalken om. Ik hoop dat die lieverd niet teveel hinder ervan heeft. Ben benieuwd...

Nee, zwaaien en brabbelen...

Lieve kleine mop,

Het gaat op het moment heel goed met je ontwikkeling. In korte tijd zien we je een aantal nieuwe dingen doen waar je echt lol in hebt. Het zijn voor andere mensen waarschijnlijk maar "peanuts" maar voor ons hele grote stappen vooruit!

Twee weken geleden wilde ik een mooie foto van je maken. Maar wat ik ook deed, het lukte me niet. Of je had je handen voor je gezicht, trok een gekke snoet, draaide je gezicht weg en ga zo maar door. Ik vroeg je toen: "Wil je soms niet op de foto?".
Tot m'n grote verbazing schudde je heel hard NEE! Ik moest er zo om lachen, wat jij natuurlijk ook weer leuk vond. En sinds die tijd geef je regelmatig aan dat je iets niet wil.
Soms neem je ons dan ook in de maling. Als papa aan je vraagt of je nog van mij (je mama) houdt, ga je lachen en schudt je ook nee...Prachtig, toch?

En omdat het Nee-schudden je zo goed bevalt, heb je ook besloten wat te gaan brabbelen. Je probeert ons steeds na te praten. Heel soms herhaal je letterlijk een woord wat wij zeggen. Ook als het niet tegen jou gericht is. En als dat je niet lukt, maak je gewoon je eigen taaltje. En dan brabbel je er op los. Zo leuk om te horen. Je hebt zo'n schattig, lief stemmetje. Wat zou ik er veel voor over hebben om je echt te horen praten...

Ook ben je weer begonnen met zwaaien. Als we ergens weg gaan en we nemen afscheid of zeggen gedag, sta jij met je arm en handje te wapperen. Jouw manier van zwaaien. Niet zoals een ander kind van bijna vijf maar, ongecontroleerd en grof. En wij, wij zijn weer ontzettend trots op jou.

Ga zo door, kleine meid!!

Kusje van mama.

Superpapa

Lieve Fleur,

Nu even geen verhaal over jou maar, maar een berichtje over je papa. Ik weet zeker, dat je dat wel goed vindt.

Jouw lieve papa is namelijk gestopt met roken. Nu al een hele week... En hij heeft het nu vreselijk moeilijk. En wij zijn ontzettend trots op hem, toch Fleur? Hij was al een hele tijd aan het sporten, gaat ook gezonder eten, maar stoppen met roken stond bovenaan het lijstje. En nu is het zover, goed he?

En hij heeft ook een hele mooie reden. Papa wil er namelijk zo lang mogelijk voor jou zijn. Voor jou zorgen en van je genieten. Lekker samen op de bank liggen en Teletubbies kijken. Of kiekeboe met je doen. Hij moet er niet aan denken om vroegtijdig te overlijden door longkanker. En mij, je mama, alleen met de zorg voor jou achter te laten...

Wat een lieverd, die papa van jou!